توندرای کوهستانی

توندرای کوهستانی[ ۱] یا توندرای آلپی ( انگلیسی: Alpine tundra ) یکی از سه گونه از سرددشت ( توندرا ) است. توندرای کوهستانی نوعی منطقه طبیعی یا زیست بوم است که به دلیل ارتفاع زیاد آن نسبت به سطح دریا بدون درخت است. با افزایش عرض جغرافیایی یک محل و نزدیک شدن به قطب ها، آستانه ارتفاعی تونداری آلپی آنقدر کاهش می یابد تا این آستانه به سطح دریا رسیده و سرددشت کوهستانی با سرددشت قطبی ادغام می شود.
ارتفاع زیاد عامل ایجاد آب وهوای نامساعدی است که به دلیل سرما و باد شدید مانع رشد درختان می شود. سرددشت کوهستانی در زیر خط رویش درختان به جنگل های زیرآلپی تغییر می یابد. جنگل های پراکنده در بوم مرز جنگل - توندرا به نام کرومهولز ( Krummholz ) شناخته می شوند. با افزایش ارتفاع و رسیدن به برف مرز که در آن برف و یخ در تابستان نیز دوام دارد، توندرای آلپی پایان می یابد.
زیاگان توندرای قطبی با ویژگی هایی مانند بوته های کوتاه و نزدیک به سطح زمین شناخته می شود. آب وهوای سرد توندرای قطبی به دلیل سردشدن بی دررو هوا است و این آب وهوا به اقلیم قطبی شباهت دارد.
سرددشت کوهستانی در کوهستان های بلند همه نقاط دنیا مانند کوه های راکی و رشته کوه آپالاش در آمریکای شمالی، کوه های آلپ و پیرنه در اروپا، هیمالیا و قراقروم در آسیا، کوه های آند در آمریکای جنوبی، کوه های کافت شرقی در آفریقا و در جزیره جنوبی نیوزیلند وجود دارد.
سرددشت کوهستانی قله های کوهستان های بلند، دامنه ها و پشته های روی مرز پوشش جنگلی را در بر می گیرد. جهت دامنه های نیز در این میان نقش مهمی دارد، به گونه ای که خط رویش درختان در دامنه های گرم تر رو به استوا در ارتفاع بالاتری قرار می گیرد. چون توندرای قطبی فقط در کوه های بلند وجود دارد، بیشتر چشم اندازهای آن ناهموار و با عوارضی مانند قله های سنگی، کلاهک های برفی، پرتگاه ها و شیب های واریزه ای شکسته است؛ با این حال مناطقی از توپوگرافی ملایم و تقریباً مسطح نیز در آن دیده می شود.
به طور میانگین در بسیاری از مکان ها و خرداقلیم های محلی، با ۱ درجه حرکت به سمت جنوب در عرض جغرافیایی بین ۷۰ تا ۵۰ درجه شمالی، ارتفاع خط رویش درختان حدود ۷۵ متر و در عرض جغرافیایی بین ۵۰ تا ۳۰ درجه شمالی حدود ۱۳۰ متر افزایش می یابد. بین ۳۰ درجه شمالی تا ۲۰ درجه جنوبی، ارتفاع خط رویش درختان تقریباً ثابت و بین ۳٬۵۰۰ تا ۴٬۰۰۰ متر است.