توماس هربرت

توماس هربرت به همراه هیئتی شامل: سِر دادمور کاتن، سفیر دربار چارلز اول، نقدعلی بیک، سفیر ایران در لندن، رابرت شرلی، یک تاجر ایرانی و عده زیادی دیگر سفر خود را از طریق راه دریایی شروع کرده و در تاریخ ۱۰ ژانویه ۱۶۲۸ از بندرعباس به ایران وارد شدند. نخستین شهری که پس از بندرعباس دیدند، شیراز بود. هربرت شیفته زیبایی های شیراز شده بود و این شهر را زیباترین شهر آسیا می دانست. پس از اقامت یک ماهه در فارس و بازدید از تخت جمشید به اصفهان سفر کردند و ۳ هفته نیز در آنجا بودند. او از اصفهان به عنوان یکی از باشکوه ترین شهرهای آن دوره اشاره می کند. سپس آنها به سمت شمال حرکت کردند تا ملاقاتی با شاه عباس صفوی در اشرف داشته باشند و پس از آن به آمل سفر کرد. در ادامه سفر، هربرت و تعدادی از همراهانش مجدداً به اصفهان بازگشته و پس از سفر به بغداد راهی هندوستان و قاره آفریقا شدند و پس از یک سفر چهارساله به انگلستان بازگشتند.
هربرت که در زمان دیدارش از ایران بسیار جوان بود، از شعور و دایره دید وسیعی برخوردار بود. وی نه تاجر بود، نه دیپلمات. تنها ذوق تحقیق و کنجکاوی او را به سفر کشانده بود. ضمن آن که او در نویسندگی هم تبحری خاص داشت. هربرت شرح این سفر را با عنوان توصیف پادشاهی ایران در سال ۱۶۳۴ در لندن به چاپ رساند که جزو نخستین سفرنامه های ایران که انگلیسی ها نوشته اند به شمار می آید. او سفرنامهٔ ایران خود را گسترش داد و سه جلد دیگر به آن افزود و با عنوان چند سال مسافرت در آفریقا و آسیای بزرگ در سال ۱۶۷۷ منتشر کرد که بخش مهمی از کتابش به کشور ایران اختصاص دارد. او در سفرنامه اش دربارهٔ مسائل اجتماعی و اقتصادی ایران، شهرها، باغها، علوم جغرافیایی، تاریخ و باستان شناسی و حتی مسائل مربوط به رام کردن حیوانات را گزارش می دهد. این سفرنامه که بارها به زبان های مختلف اروپایی چاپ شده، حاوی تصاویری مستند و بسیار ارزشمند است. از جمله مهمترین تصاویر موجود در این سفرنامه می توان به پرتره شاه عباس، تصاویر مربوط به نحوه پوشش طبقات مختلف جامعه ایران، نحوه پوشش زنان ایرانی و اهالی نقاط مختلف ایران اشاره کرد. همچنین قدیمی ترین و شاید در نوع خود بی نظیرترین تصویر را از میدان نقش جهان می توان در سفرنامه هربرت یافت.