توفیق دادن

لغت نامه دهخدا

توفیق دادن. [ ت َ / تُو دَ ] ( مص مرکب ) تیسیر. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). موافق ساختن پروردگار کار بنده را با رضای خویش : ایزد عزّ ذکره مارا و همه مسلمانان را در عصمت خویش نگاه دارد و توفیق اصلح دهاد. ( تاریخ بیهقی چ ادیب ص 254 ). ایزد تعالی توفیق خیرات دهاد. ( تاریخ بیهقی ایضاً ص 357 ).
یا رب بفضل خویش تو توفیق ده مرا
تا روز و شب بدارم طاعت به طاعتش.
ناصرخسرو.
چنان زندگانی کن ای نیک نفس
از آن پس که توفیق دادت خدای.
سنائی.
توفیق طاعتش ده و پرهیز معصیت
هرچ آن ترا پسند نباشد بر او مران.
سعدی.
رجوع به توفیق و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

تیسیر موافق ساختن پروردگار کار بنده را با رضای خویش

پیشنهاد کاربران

آسان کردن کاری و کمک کردن و به توفیق رساندن کسی

بپرس