[ویکی فقه] توفیق ابراهیم (قرآن). رسیدن ابراهیم علیه السّلام به مقام امامت، در پرتو توفیقات الهی بود.
واذ ابتلی ابرهیم ربه بکلمـت فاتمهن قال انی جاعلک للناس امامـا قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظــلمین.((به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)».)
امتحان های سخت
حضرت ابراهیم علیه السّلام در امتحانهای سخت الهی توفیق یافت.واذ ابتلی ابرهیم ربه بکلمـت فاتمهن قال انی جاعلک للناس امامـا قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظــلمین. فلما اسلما وتله للجبین(هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد...) ونـدینـه ان یـابرهیم(او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!)قد صدقت الرءیا انا کذلک نجزی المحسنین(آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می دهیم!)ان هـذا لهو البلـؤا المبین.(این مسلّماً همان امتحان آشکار است!) الا الذی فطرنی فانه سیهدین(مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!»)
وصول به مرحله یقین
وصول ابراهیم علیه السّلام به مرحله یقین، در پرتو امدادهای الهی و توفیقات وی بود.وکذلک نری ابرهیم ملکوت السمـوت والارض ولیکون من الموقنین.(و این چنین، ملکوت آسمانها و زمین (و حکومت مطلقه خداوند بر آنها) را به ابراهیم نشان دادیم؛ (تا به آن استدلال کند،) و اهل یقین گردد.) نقش فضایل معنوی ابراهیم علیه السلام، در توفیق وی، برای وصول به صراط مستقیم حائز اهمیت است.ان ابرهیم کان امة قانتـا لله حنیفـا ولم یک من المشرکین(ابراهیم (به تنهایی) امّتی بود مطیع فرمان خدا؛ خالی از هر گونه انحراف؛ و از مشرکان نبود؛) شاکرا لانعمه اجتبـه وهده الی صرط مستقیم.(شکرگزار نعمتهای پروردگار بود؛ خدا او را برگزید؛ و به راهی راست هدایت نمود!)
واذ ابتلی ابرهیم ربه بکلمـت فاتمهن قال انی جاعلک للناس امامـا قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظــلمین.((به خاطر آورید) هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگونی آزمود. و او به خوبی از عهده این آزمایشها برآمد. خداوند به او فرمود: «من تو را امام و پیشوای مردم قرار دادم!» ابراهیم عرض کرد: «از دودمان من (نیز امامانی قرار بده!)» خداوند فرمود: «پیمان من، به ستمکاران نمی رسد! (و تنها آن دسته از فرزندان تو که پاک و معصوم باشند، شایسته این مقامند)».)
امتحان های سخت
حضرت ابراهیم علیه السّلام در امتحانهای سخت الهی توفیق یافت.واذ ابتلی ابرهیم ربه بکلمـت فاتمهن قال انی جاعلک للناس امامـا قال ومن ذریتی قال لا ینال عهدی الظــلمین. فلما اسلما وتله للجبین(هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد...) ونـدینـه ان یـابرهیم(او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم!)قد صدقت الرءیا انا کذلک نجزی المحسنین(آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به مأموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا می دهیم!)ان هـذا لهو البلـؤا المبین.(این مسلّماً همان امتحان آشکار است!) الا الذی فطرنی فانه سیهدین(مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!»)
وصول به مرحله یقین
وصول ابراهیم علیه السّلام به مرحله یقین، در پرتو امدادهای الهی و توفیقات وی بود.وکذلک نری ابرهیم ملکوت السمـوت والارض ولیکون من الموقنین.(و این چنین، ملکوت آسمانها و زمین (و حکومت مطلقه خداوند بر آنها) را به ابراهیم نشان دادیم؛ (تا به آن استدلال کند،) و اهل یقین گردد.) نقش فضایل معنوی ابراهیم علیه السلام، در توفیق وی، برای وصول به صراط مستقیم حائز اهمیت است.ان ابرهیم کان امة قانتـا لله حنیفـا ولم یک من المشرکین(ابراهیم (به تنهایی) امّتی بود مطیع فرمان خدا؛ خالی از هر گونه انحراف؛ و از مشرکان نبود؛) شاکرا لانعمه اجتبـه وهده الی صرط مستقیم.(شکرگزار نعمتهای پروردگار بود؛ خدا او را برگزید؛ و به راهی راست هدایت نمود!)
wikifeqh: توفیق_ابراهیم_(قرآن)