توغل

/tavaqqol/

لغت نامه دهخدا

توغل. [ ت َ وَغ ْ غ ُ ] ( ع مص ) دوردرشدن در زمین. ( تاج المصادر بیهقی ) ( از اقرب الموارد ). و همچنین در علم. ( از اقرب الموارد ). در صراح نوشته که به معنی دور در شدن و رفتن ؛ یعنی در کاری به مرتبه کمال رسیدن و مشق کامل داشتن. ( غیاث اللغات ). دررفتن در شهرها و در علم دور در شدن در آن و مبالغه نمودن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). دور شدن و آمدن و رفتن و دررفتن در شهرها و در علم. ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

واردشدن درشهری ودوررفتن در آن، فرورفتن درامری
دور شدن در زمین . و همچنین در علم . در صراح نوشته که به معنی دو در شدن و رفتن یعنی در کاری به مرتبه کمال رسیدن و مشق کامل داشتن .

فرهنگ معین

(تَ وَ غُّ ) [ ع . ] (مص ل . ) ۱ - دور رفتن . ۲ - فرو رفتن در امری . ۳ - مبالغه کردن .

فرهنگ عمید

۱. فرورفتن در امری.
۲. مبالغه کردن.
۳. تعمق و مطالعۀ بسیار در علم.

پیشنهاد کاربران

بپرس