توطید. [ ت َ ] ( ع مص ) بر جای بداشتن. ( زوزنی ). پای برجای کردن و استوار گردانیدن و گرانسنگ ساختن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). استوار کردن. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). رجوع به توطد شود.
