[ویکی فقه] کتاب مقتل الامام الحسین (علیه السّلام) من کتاب تاریخ الخلفاء یکی از مقاتل محسوب می شود و مؤلف آن ناشناخته می باشد.
در سال ۱۹۶۸ میلادی در مسکو کتابی با عنوان تاریخ الخلفاء از نویسنده ای ناشناخته به صورت عکسی چاپ شد که بخشی از آن به مناسبت پرداختن به خلافت یزید، درباره واقعه کربلاست. چنان که محقق این کتاب هم گفته، نثر این اثر مربوط به قرن سوم و چهارم، و گزارش آن، با متون اصیل کهن سازگار است.
سبک نگارش
مؤلف این کتاب، با بهره گیری از منابع کهن معتبر، گزارشی این واقعه را با حذف اسناد، به اختصار و به صورت ترکیبی و در برخی موارد، با اندکی تغییر در تعابیر آورده که البته گزارش و نکته جدیدی در آن دیده نمی شود. وی تنها در گزارش گفت و گو و احتجاج امام سجاد (علیه السّلام) شده با ابن زیاد، نامی از حمید بن مسلم (یکی از سپاهیان دشمن که در مجلس ابن زیاد حاضر بوده و ابومخنف با واسطه سلیمان بن ابی راشد، از او بسیار روایت کرده) برده است. نویسنده در پایان گزارش مقتل امام حسین (علیه السّلام) می نگارد: «ما درباره حسین (علیه السّلام) و مقتل او سخن را بسط دادیم؛ گرچه در مقایسه با آنچه راویان در این باره نگاشته اند، اندک است. دلیل تفصیل ما آن بود که مانند چنین حادثه ای پیش و پس از اسلام اتفاق نیفتاده و گمان ما آن است که در ادیان دیگر نیز تا زمان ما چنین چیزی رخ نداده و حتی نزدیک به آن هم، صورت نگرفته است».
در سال ۱۹۶۸ میلادی در مسکو کتابی با عنوان تاریخ الخلفاء از نویسنده ای ناشناخته به صورت عکسی چاپ شد که بخشی از آن به مناسبت پرداختن به خلافت یزید، درباره واقعه کربلاست. چنان که محقق این کتاب هم گفته، نثر این اثر مربوط به قرن سوم و چهارم، و گزارش آن، با متون اصیل کهن سازگار است.
سبک نگارش
مؤلف این کتاب، با بهره گیری از منابع کهن معتبر، گزارشی این واقعه را با حذف اسناد، به اختصار و به صورت ترکیبی و در برخی موارد، با اندکی تغییر در تعابیر آورده که البته گزارش و نکته جدیدی در آن دیده نمی شود. وی تنها در گزارش گفت و گو و احتجاج امام سجاد (علیه السّلام) شده با ابن زیاد، نامی از حمید بن مسلم (یکی از سپاهیان دشمن که در مجلس ابن زیاد حاضر بوده و ابومخنف با واسطه سلیمان بن ابی راشد، از او بسیار روایت کرده) برده است. نویسنده در پایان گزارش مقتل امام حسین (علیه السّلام) می نگارد: «ما درباره حسین (علیه السّلام) و مقتل او سخن را بسط دادیم؛ گرچه در مقایسه با آنچه راویان در این باره نگاشته اند، اندک است. دلیل تفصیل ما آن بود که مانند چنین حادثه ای پیش و پس از اسلام اتفاق نیفتاده و گمان ما آن است که در ادیان دیگر نیز تا زمان ما چنین چیزی رخ نداده و حتی نزدیک به آن هم، صورت نگرفته است».