توشک

- - -
ریشه شناسی واژه ی �توشک� در فارسی
۱. اوستایی
در متون اوستایی، واژه هایی مانند dauša - یا duša - وجود دارند که به معنای �نرم� یا �پشتی� هستند و برای اشیاء نرم مانند بالش یا تختخواب به کار می رفته اند. این واژه ها نشان دهنده ی کاربرد اشیاء نرم در زندگی روزمره و همچنین تطور معنایی آنها به دوران بعدی زبان های ایرانی است.
۲. پهلوی
در فارسی میانه ( پهلوی ساسانی ) ، واژه ی dūšk یا dūškak برای اشاره به بالش یا بالشتک کوچک به کار می رفته است. این واژه مستقیماً از زبان اوستایی وام گرفته شده و سپس وارد فارسی نو شده است.
۳. منابع تخصصی
1. Boyce, Mary. A History of Zoroastrianism, Vol. I: The Early Period. Brill, 1984.
بررسی زبان اوستایی، متون کهن زرتشتی و تطور معنایی واژه ها.
2. Hintze, Almut. Avestische Laut - und Flexionslehre. Wiesbaden, 1976.
تحلیل دقیق واج ها و صرف و نحو واژه های اوستایی، شامل واژه هایی مرتبط با اشیاء نرم مانند �duša - �.
3. MacKenzie, David N. A Concise Pahlavi Dictionary. Oxford, 1961.
فرهنگ تخصصی واژه های پهلوی با ذکر تطور معنایی به فارسی نو.
4. Kotwal, Firoze. Pahlavi Texts and Glossaries. Bombay, 1969.
نمونه های پهلوی با توضیح واژگان مربوط به زندگی روزمره، شامل بالش و تشک.
5. Schmitt, R�diger. Die iranischen Sprachen in Geschichte und Gegenwart. Wiesbaden, 1982.
مروری بر زبان های ایرانی از اوستایی تا فارسی نو، شامل تطور واژگان خانگی.
6. Vall�e, Fran�ois. �tudes sur les textes pahlavi. Paris, 1978.
توضیح تطور معنایی واژگان پهلوی و ریشه شناسی آنها از اوستایی.
- - -

دو واژه در زبان پارسی پهلوی وجود دارد.
۱ - توشَگ tōšag که امروزه در پارسی نوین تبدیل به توشه شده است که به معنی اندوخته و ذخیره شده است.
۲ - دوشَک došak که به معنی زیراندازی که از پنبه و پشم ذخیره و پُر شده و برای خوابیدن استفاده میشه.
- اطلاعات بیشتر واژه
واژه: دوشک
معادل ابجد: 330
تعداد حروف: 4
تلفظ: došak
نقش دستوری: اسم
ترکیب: ( اسم ) [پهلوی: dušak] ‹توشک، تُشک› [عامیانه]
مختصات: ( شَ ) [ تر. ] ( اِ. )
آواشناسی: duSak
الگوی تکیه: WS
شمارگان هجا: 2
منبع: فرهنگ فارسی معین