زین سخن هر سه تن بجای شدند
توشه بستند و رهگرای شدند.
امیرخسرو ( از آنندراج ).
جگربر نوک مژگان خوشه بنددفلک بر دوش انجم توشه بندد.
زلالی ( از آنندراج ).
بر کمر از ترک جهان توشه بست در صف مردان مجرد نشست.
وحید ( ایضاً ).
توشه ای چون پاره دل بر میانت بسته اندمرکبی چون ابلق لیل و نهارت داده اند.
صائب ( از آنندراج ).