توسکای سیاه یا توسکای قشلاقی ( نام علمی: Alnus glutinosa ) یک گونهٔ درخت از راستهٔ راش سانان ( Fagales ) ، تیرهٔ توسکایان ( Betulaceae ) سرده توسکا ( Alnus ) است.
توسکای قشلاقی، توسکای سیاه، توسکای اروپایی یا فقط توسکا یک گونه درخت از خانواده توسکاییان می باشد که بیشتر در اروپا، جنوب غربی آسیا و جنوب آفریقا است. آن ها در مکان های مرطوب رشد و نمو می کنند و باکتری Frankia alni آن را به رشد در خاک هایی با کیفیت ضعیف قادر می سازد. اندازه آن متوسط و درختی کوتاه عمر است که تا ارتفاع ۳۰ متر رشد می کند. کوتاه ساقه و پرشده از برگ هاست و گل ها نر و ماده آن از نظر شکل گل آذین متفاوتند. دارای میوه هایی شبیه کاج است و دانه ها با باد و آب پراکنده می شوند. توسکای قشلاقی غذا و سرپناهی برای حیوانات وحشی با تعدادی از حشرات، گلسنگ ها و قارچ هایی که به طور کامل به درخت وابسته اند فراهم می کند. یک گونه پیشگام است که در زمین های خالی قرار می گیرند و باعث تشکیل جنگل های مخلوط می شوند و این گونه به نظر می رسد که درخت های دیگر در پی آن ظاهر شدند. احتمالاً توسکای قشلاقی خارج از جنگل ها می میرد به این دلیل که نهال ها به نور در دسترسی بیشتری نسبت به موجودات کف جنگل نیاز دارند. زیستگاه معمول تر آن ها لبه جنگل ها، باتلاق ها دالان رودخانه ها است. کنده هایی در زیر آب دارد و پایه ای برای تولید کاغذ و ورقه های فیبر، دود کردن غذاها، نازک کاری، تراشکاری، کنده کاری استفاده می شود. محصولات درخت در گیاهان یک ناحیه در تهیه گروهی از داروها برای بیماری های گوناگونی استفاده می شود و پژوهش ها نشان داده اند عصاره دانه ها در برابر باکتری های پاتوژن ( بیماری زا ) فعال هستند. توسکای سیاه در مناطق مرطوب رشد می کند و در شرایط مطلوب به ۲۰ تا ۳۰ متر و در شرایط فوق العاده به ۳۷ متر می رسد. درختان جوان ظاهر عمودی با ساقه محوری اصلی دارند ولی درختان قدیمی تر دارای یک تاج قوس دار با شاخه های کج هستند. پایه درخت ریشه های نابجا به درون خاک تولید می کند و شاید به نظر برسد که تکیه گاه تنه است. پوست درختان جوان صاف، براق و متمایل به سبز - قهوه ای است در صورتی که در درختان معمولی خاکستری تیره و شکاف خورده می باشد. شاخه ها صاف، تا حدی چسبناک، با زگیل هایی صمغی هستند. غنچه متمایل به ارغوانی - قهوه ای و دارای ساقه هایی کوتاه هستند. هر دو گل آذین نر و ماده در پاییز تشکیل شده و در طول زمستان خفته باقی می مانند. برگ های توسکای قشلاقی کوتاه ساقه، گرد شده، با درازای ۱۰ سانتی متراند که پایه آن ها کمی به شکل گوه درآمده و مواج و دارای حاشیهٔ دندانه دار هستند. سطح بالایی آن ها سبز تیره براق و سطح پایینی سبز کمرنگ با موهایی قهوه ای در زوایای رگبرگ است. همان طور که با بعضی درختان در نزدیکی آب رشد می کند، توسکای قشلاقی برگ ها را نسبت به درختان در مناطق خشک جوان تر نگه می دارند و تا اواخر پاییز سبز هستند. همان طور که از اسم glutinosa پیداست غنچه ها و برگ های جوان با صمغی درختی چسبناک هستند. نر و ماده این گونه روی یک پایه است و گل ها توسط گرده افشانی بارور شده اند؛ گل آذین نر استوانه ای، ظریف و آویزان است، رنگ متمایل به قرمز و طول ۱۰ سانتی متر دارد؛ گل های ماده عمودی، مسطح، سبز رنگ با ساقه ای کوتاه هستند. در طول پاییز آن ها قهوه ای تیره تا سیاه رنگ، سخت، تا حدی چوبی شده و ظاهری مانند درخت کاج پیدا می کنند. آن ها در سرتاسر زمستان گذشته خفته و دانه های کوچک بالدار در بهار بعدی پراکنده می شوند. آن ها دارای دانه های قهوه ای متمایل به قرمز، گرد با حاشیه ای صاف به صورت نوارهایی با کیسه های هوایی هستند. این آن ها را قادر به شناور بودن به مدت یک ماه می کند تا به طور گسترده تری پراکنده شوند. بر خلاف بعضی دیگر از گونه ها توسکای قشلاقی برگ های سایه دار تولید نمی کند. نرخ تنفس از شاخ و برگ های سایه دار به خوبی مشخص است اما میزان جذب کمتر است. این به این معناست که درخت در جنگل ها بلندتر که می شوند شاخه های پایینی فرسوده شده و از بین می روند، یک تاج کوچک و تنه بدون شاخه باقی می گذارند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتوسکای قشلاقی، توسکای سیاه، توسکای اروپایی یا فقط توسکا یک گونه درخت از خانواده توسکاییان می باشد که بیشتر در اروپا، جنوب غربی آسیا و جنوب آفریقا است. آن ها در مکان های مرطوب رشد و نمو می کنند و باکتری Frankia alni آن را به رشد در خاک هایی با کیفیت ضعیف قادر می سازد. اندازه آن متوسط و درختی کوتاه عمر است که تا ارتفاع ۳۰ متر رشد می کند. کوتاه ساقه و پرشده از برگ هاست و گل ها نر و ماده آن از نظر شکل گل آذین متفاوتند. دارای میوه هایی شبیه کاج است و دانه ها با باد و آب پراکنده می شوند. توسکای قشلاقی غذا و سرپناهی برای حیوانات وحشی با تعدادی از حشرات، گلسنگ ها و قارچ هایی که به طور کامل به درخت وابسته اند فراهم می کند. یک گونه پیشگام است که در زمین های خالی قرار می گیرند و باعث تشکیل جنگل های مخلوط می شوند و این گونه به نظر می رسد که درخت های دیگر در پی آن ظاهر شدند. احتمالاً توسکای قشلاقی خارج از جنگل ها می میرد به این دلیل که نهال ها به نور در دسترسی بیشتری نسبت به موجودات کف جنگل نیاز دارند. زیستگاه معمول تر آن ها لبه جنگل ها، باتلاق ها دالان رودخانه ها است. کنده هایی در زیر آب دارد و پایه ای برای تولید کاغذ و ورقه های فیبر، دود کردن غذاها، نازک کاری، تراشکاری، کنده کاری استفاده می شود. محصولات درخت در گیاهان یک ناحیه در تهیه گروهی از داروها برای بیماری های گوناگونی استفاده می شود و پژوهش ها نشان داده اند عصاره دانه ها در برابر باکتری های پاتوژن ( بیماری زا ) فعال هستند. توسکای سیاه در مناطق مرطوب رشد می کند و در شرایط مطلوب به ۲۰ تا ۳۰ متر و در شرایط فوق العاده به ۳۷ متر می رسد. درختان جوان ظاهر عمودی با ساقه محوری اصلی دارند ولی درختان قدیمی تر دارای یک تاج قوس دار با شاخه های کج هستند. پایه درخت ریشه های نابجا به درون خاک تولید می کند و شاید به نظر برسد که تکیه گاه تنه است. پوست درختان جوان صاف، براق و متمایل به سبز - قهوه ای است در صورتی که در درختان معمولی خاکستری تیره و شکاف خورده می باشد. شاخه ها صاف، تا حدی چسبناک، با زگیل هایی صمغی هستند. غنچه متمایل به ارغوانی - قهوه ای و دارای ساقه هایی کوتاه هستند. هر دو گل آذین نر و ماده در پاییز تشکیل شده و در طول زمستان خفته باقی می مانند. برگ های توسکای قشلاقی کوتاه ساقه، گرد شده، با درازای ۱۰ سانتی متراند که پایه آن ها کمی به شکل گوه درآمده و مواج و دارای حاشیهٔ دندانه دار هستند. سطح بالایی آن ها سبز تیره براق و سطح پایینی سبز کمرنگ با موهایی قهوه ای در زوایای رگبرگ است. همان طور که با بعضی درختان در نزدیکی آب رشد می کند، توسکای قشلاقی برگ ها را نسبت به درختان در مناطق خشک جوان تر نگه می دارند و تا اواخر پاییز سبز هستند. همان طور که از اسم glutinosa پیداست غنچه ها و برگ های جوان با صمغی درختی چسبناک هستند. نر و ماده این گونه روی یک پایه است و گل ها توسط گرده افشانی بارور شده اند؛ گل آذین نر استوانه ای، ظریف و آویزان است، رنگ متمایل به قرمز و طول ۱۰ سانتی متر دارد؛ گل های ماده عمودی، مسطح، سبز رنگ با ساقه ای کوتاه هستند. در طول پاییز آن ها قهوه ای تیره تا سیاه رنگ، سخت، تا حدی چوبی شده و ظاهری مانند درخت کاج پیدا می کنند. آن ها در سرتاسر زمستان گذشته خفته و دانه های کوچک بالدار در بهار بعدی پراکنده می شوند. آن ها دارای دانه های قهوه ای متمایل به قرمز، گرد با حاشیه ای صاف به صورت نوارهایی با کیسه های هوایی هستند. این آن ها را قادر به شناور بودن به مدت یک ماه می کند تا به طور گسترده تری پراکنده شوند. بر خلاف بعضی دیگر از گونه ها توسکای قشلاقی برگ های سایه دار تولید نمی کند. نرخ تنفس از شاخ و برگ های سایه دار به خوبی مشخص است اما میزان جذب کمتر است. این به این معناست که درخت در جنگل ها بلندتر که می شوند شاخه های پایینی فرسوده شده و از بین می روند، یک تاج کوچک و تنه بدون شاخه باقی می گذارند.
wiki: توسکای سیاه