[ویکی نور] توسل و رابطه آن با توحید. توسل و رابطه آن با توحید، توسط حسین رجبی به رشته تحریر درآمده است.
یکی از جملات قرآنی، «و ابتغوا إلیه الوسیلة» است که در رابطه با توسل می باشد. توسل؛ یعنی واسطه قرار دادن چیزی برای رسیدن به هدف مشخصی که انسان برای دستیابی آن تلاش می کند .
به اجماع علمای شیعه، توسل، مشروع و جایز می باشد با این شرط که معیار صحیح توحید عملی شود و موجودی در عرض خدا و مستقل در اثر قرار داده نشود؛ نویسنده در صدد اثبات شرک نبودن توسل از نگاه علمای شیعه و اهل سنت، با استفاده از روایات و تاریخ می باشد .
این کتاب، شامل مطالبی مانند: «توسل چیست و رابطه آن با توحید چگونه است»، «واسطه ها در عالم تکوین و تشریع»، «توسل از نگاه علما و دانشمندان شیعه و اهل سنت»، «نظر علمای دیوبند هند»، «گفتار برخی دیگر از علمای اهل سنت»، «توسل به دعای پیامبر در حیات برزخی»، «دلیل بر جواز و مشروعیت توسل»، «منع از توسل از بدعت های امویان» و «پرسش هایی از منکران توسل» می باشد.
در توسل، فرقی بین حیات و ممات وجود ندارد؛ یعنی همان طورکه می توان به پیامبر در حال حضور وی توسل جست، در حالی هم که از دنیا رفته است می توان به او توسل جست. مؤلف با ذکر دلایل و مصادیقی این مسئله را مبرهن نموده اند. یکی از آن مصادیق، توسل بلال به پیامبر بعد از وفاتش است؛ چنان که بیهقی و ابن ابی شیبه نقل می کنند: در زمان خلافت خلیفه دوم، قحطی شدیدی بر مردم روی آورد. بلال بن حرث، از اصحاب رسول خدا، کنار قبر پیامبر(ص) آمد و عرض کرد: ای رسول خدا برای امتت باران طلب کن؛ زیرا آنان نزدیک است که هلاک شوند. رسول خدا در عالم رؤیا به او فرمود: زود است که آنان سیراب شوند. در این حدیث بلال به دعای پیامبر متوسل شده است .
مؤلف با بیان اینکه منع توسل از زمان امویان صورت گرفته، به این روایت اشاره کرده است:
یکی از جملات قرآنی، «و ابتغوا إلیه الوسیلة» است که در رابطه با توسل می باشد. توسل؛ یعنی واسطه قرار دادن چیزی برای رسیدن به هدف مشخصی که انسان برای دستیابی آن تلاش می کند .
به اجماع علمای شیعه، توسل، مشروع و جایز می باشد با این شرط که معیار صحیح توحید عملی شود و موجودی در عرض خدا و مستقل در اثر قرار داده نشود؛ نویسنده در صدد اثبات شرک نبودن توسل از نگاه علمای شیعه و اهل سنت، با استفاده از روایات و تاریخ می باشد .
این کتاب، شامل مطالبی مانند: «توسل چیست و رابطه آن با توحید چگونه است»، «واسطه ها در عالم تکوین و تشریع»، «توسل از نگاه علما و دانشمندان شیعه و اهل سنت»، «نظر علمای دیوبند هند»، «گفتار برخی دیگر از علمای اهل سنت»، «توسل به دعای پیامبر در حیات برزخی»، «دلیل بر جواز و مشروعیت توسل»، «منع از توسل از بدعت های امویان» و «پرسش هایی از منکران توسل» می باشد.
در توسل، فرقی بین حیات و ممات وجود ندارد؛ یعنی همان طورکه می توان به پیامبر در حال حضور وی توسل جست، در حالی هم که از دنیا رفته است می توان به او توسل جست. مؤلف با ذکر دلایل و مصادیقی این مسئله را مبرهن نموده اند. یکی از آن مصادیق، توسل بلال به پیامبر بعد از وفاتش است؛ چنان که بیهقی و ابن ابی شیبه نقل می کنند: در زمان خلافت خلیفه دوم، قحطی شدیدی بر مردم روی آورد. بلال بن حرث، از اصحاب رسول خدا، کنار قبر پیامبر(ص) آمد و عرض کرد: ای رسول خدا برای امتت باران طلب کن؛ زیرا آنان نزدیک است که هلاک شوند. رسول خدا در عالم رؤیا به او فرمود: زود است که آنان سیراب شوند. در این حدیث بلال به دعای پیامبر متوسل شده است .
مؤلف با بیان اینکه منع توسل از زمان امویان صورت گرفته، به این روایت اشاره کرده است:
wikinoor: توسل_و_رابطه_آن_با_توحید