توسعه نرم افزار اندروید فرایندی است که به وسیلهٔ آن اپلیکیشن های جدید برای سیستم عامل اندروید ایجاد می شوند. اپلیکیشن ها معمولاً با استفاده از Android SDK به زبان برنامه نویسی جاوا توسعه می یابند، ولی محیط های توسعهٔ دیگری نیز وجود دارند.
کیت توسعه نرم افزار اندروید ( SDK ) شامل مجموعهٔ جامعی از ابزارهای توسعه می شود. این ابزارها شامل دیباگر ( ابزار اشکال زدا ) ، کتابخانه ها، شبیه سازی تلفن همراهِ مبتنی بر QEMU، مستندات، کد نمونه و خودآموزها می شود. در حال حاضر پلتفرم های توسعهٔ پشتیبانی شده شامل کامپیوترهایی می شوند که لینوکس ( هر نوع توزیع مدرن دسکتاپ لینوکس ) ، Mac OS X 10. 5. 8 به بعد و ویندوز ۷ ( قبلاً XP ) یا نسخه های بعد آن را اجرا می کنند. از مارس ۲۰۱۵، SDK در خود اندروید موجود نیست، ولی توسعه نرم افزار با استفاده از اپلیکیشن های تخصصی اندروید امکان پذیر است. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
تا حدود پایان سال ۲۰۱۴، محیط توسعه یکپارچه ای ( IDE ) که رسماً پشتیبانی می شد، Eclipse بود که از پلاگین ADT استفاده می کرد؛ گرچه IntelliJ IDEA IDE ( تمام نسخه ها ) به طور کامل توسعه اندروید را بدون هیچ پیکربندی و تنظیماتی پشتیبانی می کند، و NetBeans IDE نیز توسعه اندروید را از طریق پلاگین در اختیار می گذارد. از سال ۲۰۱۵، Android Studio ( ساخته گوگل و قدرت گرفته از IntelliJ ) به IDE رسمی اندروید بدل شد؛ به هر حال، توسعه دهندگان در استفاده از دیگر محیط ها آزاد هستند. علاوه بر این، توسعه دهندگان ممکن است از ویرایشگر متن برای ویرایش فایل های جاوا و XML استفاده کنند، سپس ابزارهای خط فرمان را ( Java Development Kit و Apache Ant لازم است ) به کار گیرند تا اپلیکیشن های اندروید را ایجاد کنند، بسازنند و اشکال زدایی نمایند، و همچنین دستگاه های اندروید متصل را ( مثل انجام ریبوت، نصب بسته های نرم افزاری از راه دور ) کنترل کنند. [ ۶]
بهبودهای SDK اندروید دست به دست در توسعه کلی پلتفرم اندروید صورت می گیرد. این SDK همچنین نسخه های قدیمی تر پلتفرم اندروید را در مواردی پشتیبانی می کند که توسعه دهندگان تمایل دارند اپلیکیشن های خود را در دستگاه های قدیمی تر نیز مد نظر داشته باشند. ابزارهای توسعه در واقع کامپوننت های قابل دانلود هستند، بنابراین بعد از این که آخرین نسخه و پلتفرم دانلود شد، پلتفرم های و ابزارهای قدیمی نیز می توانند برای تست سازگاری دانلود شوند. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکیت توسعه نرم افزار اندروید ( SDK ) شامل مجموعهٔ جامعی از ابزارهای توسعه می شود. این ابزارها شامل دیباگر ( ابزار اشکال زدا ) ، کتابخانه ها، شبیه سازی تلفن همراهِ مبتنی بر QEMU، مستندات، کد نمونه و خودآموزها می شود. در حال حاضر پلتفرم های توسعهٔ پشتیبانی شده شامل کامپیوترهایی می شوند که لینوکس ( هر نوع توزیع مدرن دسکتاپ لینوکس ) ، Mac OS X 10. 5. 8 به بعد و ویندوز ۷ ( قبلاً XP ) یا نسخه های بعد آن را اجرا می کنند. از مارس ۲۰۱۵، SDK در خود اندروید موجود نیست، ولی توسعه نرم افزار با استفاده از اپلیکیشن های تخصصی اندروید امکان پذیر است. [ ۳] [ ۴] [ ۵]
تا حدود پایان سال ۲۰۱۴، محیط توسعه یکپارچه ای ( IDE ) که رسماً پشتیبانی می شد، Eclipse بود که از پلاگین ADT استفاده می کرد؛ گرچه IntelliJ IDEA IDE ( تمام نسخه ها ) به طور کامل توسعه اندروید را بدون هیچ پیکربندی و تنظیماتی پشتیبانی می کند، و NetBeans IDE نیز توسعه اندروید را از طریق پلاگین در اختیار می گذارد. از سال ۲۰۱۵، Android Studio ( ساخته گوگل و قدرت گرفته از IntelliJ ) به IDE رسمی اندروید بدل شد؛ به هر حال، توسعه دهندگان در استفاده از دیگر محیط ها آزاد هستند. علاوه بر این، توسعه دهندگان ممکن است از ویرایشگر متن برای ویرایش فایل های جاوا و XML استفاده کنند، سپس ابزارهای خط فرمان را ( Java Development Kit و Apache Ant لازم است ) به کار گیرند تا اپلیکیشن های اندروید را ایجاد کنند، بسازنند و اشکال زدایی نمایند، و همچنین دستگاه های اندروید متصل را ( مثل انجام ریبوت، نصب بسته های نرم افزاری از راه دور ) کنترل کنند. [ ۶]
بهبودهای SDK اندروید دست به دست در توسعه کلی پلتفرم اندروید صورت می گیرد. این SDK همچنین نسخه های قدیمی تر پلتفرم اندروید را در مواردی پشتیبانی می کند که توسعه دهندگان تمایل دارند اپلیکیشن های خود را در دستگاه های قدیمی تر نیز مد نظر داشته باشند. ابزارهای توسعه در واقع کامپوننت های قابل دانلود هستند، بنابراین بعد از این که آخرین نسخه و پلتفرم دانلود شد، پلتفرم های و ابزارهای قدیمی نیز می توانند برای تست سازگاری دانلود شوند. [ ۷]
wiki: توسعه نرم افزار اندروید