توسعه تکرار شونده و افزایشی ( به انگلیسی: Iterative and incremental development ) ترکیبی از طراحی تکرار شوند یا روش تکراری و مدل ساخت افزایشی است که در توسعه نرم افزار مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع اجازه می دهد تا پروژه در ابتدا از بخش های کوچک شروع شود و به مرور زمان سامانه آن رشد کند تا در این درگیری مشکلات مهم پیدا شوند قبل از اینکه فرضیات اشتباه باعث خراب شدن سامانه شوند. این الگو اجازه می دهد تا نیازهای کاربرانی که در زمان طراحی دقیقاً نمی دانند چگونه نیازمندی هایشان از سامانه را معرفی کنند به صورت بالقوه برآورده شود. [ ۱]
• برنامه سازی مفرط
• آیکونیکس
• مدل وی
• اعتبار و درستی سنجی
مدل توسعه تکرار شونده و افزایشی شامل چهار فاز زیر است:
• فاز Inception: شناسایی محدوده پروژه، الزامات و ریسک هایی که در سطح بالاتر وجود دارد را مورد بررسی قرار می دهد. جزییاتی که در این فاز قرار دارند به شکلی خواهند بود که بتوان کار را بر مبنای آن ها آغاز کرد.
• فاز Elaboration: به بیان یک معماری کاربردی می پردازد که سعی می کند ریسک هایی که در فاز آغازین شناسایی شده اند را کاهش دهد.
• فاز Construction : ساخت افزایشی بر اساس فازهایی که پیش تر به آن اشاره کردیم فرآیند طراحی محصول را کامل می کند.
• فاز Transition : در این فاز سیستم وارد محیط عملیاتی می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف• برنامه سازی مفرط
• آیکونیکس
• مدل وی
• اعتبار و درستی سنجی
مدل توسعه تکرار شونده و افزایشی شامل چهار فاز زیر است:
• فاز Inception: شناسایی محدوده پروژه، الزامات و ریسک هایی که در سطح بالاتر وجود دارد را مورد بررسی قرار می دهد. جزییاتی که در این فاز قرار دارند به شکلی خواهند بود که بتوان کار را بر مبنای آن ها آغاز کرد.
• فاز Elaboration: به بیان یک معماری کاربردی می پردازد که سعی می کند ریسک هایی که در فاز آغازین شناسایی شده اند را کاهش دهد.
• فاز Construction : ساخت افزایشی بر اساس فازهایی که پیش تر به آن اشاره کردیم فرآیند طراحی محصول را کامل می کند.
• فاز Transition : در این فاز سیستم وارد محیط عملیاتی می شود.
