توزون

لغت نامه دهخدا

توزون. ( اِخ ) ابراهیم بن احمدبن محمد الطبری ، معروف به توزون. ادب را از ابی عمرالزاهد فراگرفت و در فنون ادب براعت یافت و به بغداد می زیست و دیوان ابونواس را گرد کرد و به جمادی الاولی سال 355هَ. ق. درگذشت. رجوع به روضات الجنات ج 1 ص 209 س 31 شود. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).

توزون. ( اِخ ) از امرای ترک و امیرالامرای بغداد که المتقی لﷲ خلیفه را میل کشید و عبداﷲبن المکتفی را به خلافت رسانید. رجوع به تاریخ الخلفاء چ مصر ص 262 و خاندان نوبختی چ اقبال ص 245 شود.

دانشنامه عمومی

توزون (امیرالامرا). ابوالوفا توزون[ ۱] یک نظامی ترک تبار بود که ابتدا به مرداویج زیاری بنیانگذار حکومت زیاریان و سپس به خلافت عباسی خدمت کرد. او با استفاده ازقدرتش در جایگاه یک فرمانده در ارتش عباسی، ناصرالدوله حمدانی را از بغداد بیرون کرد و در ۳۱ ماه مه ۹۴۳به مقام امیرالامرا دست یافت. این بدان معنا بود که او عملا خلافت را اداره می کرد. او تا زمان مرگش در اوت ۹۴۵، یعنی چند ماه قبل از سقوط بغداد، این سمت را بر عهده داشت و پس از وی خلافت عباسی تحت کنترل آل بویه درآمد.
عکس توزون (امیرالامرا)
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس