( توزئة ) توزئة. [ ت َ زِ ءَ ] ( ع مص ) ( از: «وزء» ) استوار بستن چیزی را در ظرفی. || پرکردن خنور و مشک را. || افکندن ناقه سوار خود را. || بهر سوگند، سوگند دادن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
