توریوم

لغت نامه دهخدا

توریوم. [ ت ُ ی ُ ] ( فرانسوی ، اِ ) فلزی است کمیاب و سفیدرنگ علامت شیمیائیش «Th»، وزن مخصوصش 11. این فلز در حرارتهای بالا ملتهب شده و نوری شدید و سفیدرنگ پخش میکند از این جهت در ساختن توریهای چراغ توری بکار میرود. ( از لاروس ).

توریوم. ( اِخ ) شهری در ایتالیا و در دوران باستان کلنی آتن بود. این شهر درنزدیکی خرابه های آثار باستانی «سیباریس » قرار دارد. ( از لاروس ). رجوع به تاریخ ایران باستان ج 2 ص 967 و قاموس الاعلام ترکی شود.

فرهنگ فارسی

شهری در ایتالیا و در دوران باستانی کلتی آتن بود . این شهر در نزدیکی های خرابه های آثار باستانی سیباریس قرار دارد .

دانشنامه آزاد فارسی

توریوم (thorium)
عنصری فلزی، پرتوزا۱، به رنگ خاکستری تیره، از سری آکتینیدها۲، با نماد Th، عدد اتمی۳ ۹۰، و جرم اتمی نسبی۴ ۲۳۲.۰۳۸. به مقدار بسیار کم در کانی هایی نظیر توریت۵، در سراسر جهان یافت می شود و عمدتاً در ماسه های ساحلی مونازیت۶ پراکنده است. یکی از سه عنصر شکافت پذیر۷ است. اورانیوم۸ و پلوتونیوم۹ از عناصر دیگرند. پایدارترین ایزوتوپ۱۰ توریوم نیم عمری۱۱ برابر با ۱۰۱۰ ×۱.۳۹ سال دارد. توریوم به منظور افزایش استحکام آلیاژها به کار می رود. در ۱۸۲۸، یونس برزلیوس۱۲ آن را کشف و با الهام از نام تور، یکی از خدایان اسکاندیناوی۱۳، نام گذاری کرد.radioactiveactinideatomic numberrelative atomic massthoriteMonazitefissile elementsuraniumplutoniumisotopehalf-lifeJöns BerzeliusNorse God Thor

پیشنهاد کاربران

بپرس