توروککه ها مردمانی ساکن خاور نزدیک باستان در شمال باختری ایران بودند و در عصر برنز می زیستند. سکونت گاه اصلی ایشان - که توروک کوم خوانده می شد - در حوزهٔ دریاچه ارومیه و شمال باختری رشته کوه زاگرس بود. دربارهٔ تبار آنان به نظر می رسد که ایشان با وجود تأثیراتی از سامی های خاوری وابسته به هوری ها بوده باشند ( هوریانی ها یا هوری ها یا هوریت ها ( Hurrians ) مردم باستانی شمال میان رودان از کوه های زاگرس تا سوریه بودند، که در هزاره سوم پیش از میلاد در این منطقه ظهور یافتند. اطلاعات بسیار کمی از هوریانی ها نسبت به سایر تمدن های خاور نزدیک در دست می باشد. لیکن این تمدن از مهم ترین و تأثیر گذارترین تمدن های کهن خاور نزدیک می باشد. در الواح آشوری به توروک ها اشاره شده و گفته شده به دلیل جنگاوری قوم توروک آشوریان در امان نبودند و توروک ها پس از متحد شدن دیگر اقوام علیه توروک ها سرانجام به عقب رانده شدند؛نام های هندو آریایی سلسله ها و سرکرده های این اقوام هویت هندو آریایی آنان را آشکار می سازد. به نظر می رسد مهاجرین هندو آریایی از شمال شرق این منطقه به آن وارد شده و پس از تضعیف دولت های سامی در سده پانزدهم پیش از میلاد از طریق حکومت میتانی در شمال میانرودان به قدرت سیاسی دست یافتند. )
... [مشاهده متن کامل]
نام آن ها گاهی به عنوان توکری بازسازی می شود. پادشاه بابل، حمورابی ( در حدود ۱۷۹۲ تا ۱۷۵۲ پیش از میلاد ) در کتیبه هایی به پادشاهی توکریچ اشاره می کند. اشاره های قابل توجهی در مورد آن ها وجود دارد و در کنار گوتیان، سوبارتو ( Subartu ) و ایلام از آن ها یاد می شود. متون دیگر از همان دوره از پادشاهی Tukru یاد می کنند. در اوایل هزاره اول قبل از میلاد، نام هایی مانند Turukkum , Turukku و ti - ru - ki - i برای همان منطقه استفاده می شود. به معنای وسیع تر، از اسامی مانند Turukkaean به صورت کلی استفاده شده است که به معنای «مردم کوهستان» ( mountain people ) یا «ارتفاع نشینان یا ساکنان ارتفاعات» ( highlanders ) می باشد. به بیان دیگر منظور از عبارت توروک که ها به طور غالب، مردم کوهستان می باشد.
گفته می شود توکرو یا توروکوم لبه شمال شرقی بین النهرین و قسمت مجاور کوه های زاگرس ( عراق و ایران امروزی ) را دربر گرفته است. به ویژه، آن ها با حوضه دریاچه ارومیه و دره های شمال غربی زاگرس همراه بودند؛ بنابراین آن ها در شمال لولوبی باستان قرار داشتند و حداقل یک متن نئو آشوری ( قرن نهم تا هفتم قبل از میلاد مسیح ) از کل منطقه و مردمان آن به عنوان «لولوبی - توروکی» یاد می کند.
... [مشاهده متن کامل]
نام آن ها گاهی به عنوان توکری بازسازی می شود. پادشاه بابل، حمورابی ( در حدود ۱۷۹۲ تا ۱۷۵۲ پیش از میلاد ) در کتیبه هایی به پادشاهی توکریچ اشاره می کند. اشاره های قابل توجهی در مورد آن ها وجود دارد و در کنار گوتیان، سوبارتو ( Subartu ) و ایلام از آن ها یاد می شود. متون دیگر از همان دوره از پادشاهی Tukru یاد می کنند. در اوایل هزاره اول قبل از میلاد، نام هایی مانند Turukkum , Turukku و ti - ru - ki - i برای همان منطقه استفاده می شود. به معنای وسیع تر، از اسامی مانند Turukkaean به صورت کلی استفاده شده است که به معنای «مردم کوهستان» ( mountain people ) یا «ارتفاع نشینان یا ساکنان ارتفاعات» ( highlanders ) می باشد. به بیان دیگر منظور از عبارت توروک که ها به طور غالب، مردم کوهستان می باشد.
گفته می شود توکرو یا توروکوم لبه شمال شرقی بین النهرین و قسمت مجاور کوه های زاگرس ( عراق و ایران امروزی ) را دربر گرفته است. به ویژه، آن ها با حوضه دریاچه ارومیه و دره های شمال غربی زاگرس همراه بودند؛ بنابراین آن ها در شمال لولوبی باستان قرار داشتند و حداقل یک متن نئو آشوری ( قرن نهم تا هفتم قبل از میلاد مسیح ) از کل منطقه و مردمان آن به عنوان «لولوبی - توروکی» یاد می کند.
