جیمز ادوین تورولد راجرز ( James Edwin Thorold Rogers ) ( زاده ۲۳ مارس ۱۸۲۳ میلادی - درگذشته ۱۴ اکتبر ۱۸۹۰ میلادی ) ، معروف به تورولد راجرز، اقتصاددان، تاریخ دان و سیاستمدار لیبرال انگلیسی بود که از ۱۸۸۰ تا ۱۸۸۶ در مجلس عوام بریتانیا حضور داشت. او روش های تاریخی و آماری را برای تجزیه و تحلیل برخی از سوالات کلیدی اقتصادی و اجتماعی در انگلستان دورهٔ ویکتوریا به کار گرفت. وی به عنوان مدافع تجارت آزاد و عدالت اجتماعی، خود را از برخی دیگر در مدرسه تاریخی انگلیسی متمایز کرد.
... [مشاهده متن کامل]
راجرز در مین غربی، همپشایر متولد شد. او پسر جورج وینینگ راجرز و مری ان بلیت، دختر جان بلیت، بود. وی در کالج کینگز لندن و مگدالن هال، آکسفورد تحصیل کرد. او پس از اخذ مدرک درجه یک در سال ۱۸۴۶ میلادی، فوق لیسانس خود را در سال ۱۸۴۹ میلادی از مگدالن دریافت کرد و کشیش شد. او که عضوی از کلیسای عالی بود، سرپرستی سنت پل در آکسفورد را بر عهده گرفت و از سال ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۸ میلادی، داوطلبانه به عنوان دستیار سرپرست در هدینگتون فعالیت می کرد، تا زمانی که دیدگاه هایش تغییر کرد و به سیاست روی آورد. راجرز در به دست آوردن «قانون رافع صلاحیت کشیشان» ، که اولین بهره مند از آن بود، نقش کلیدی داشت و اولین مردی بود که به طور قانونی در سال ۱۸۷۰ میلادی از تعهدات کشیشی خود عقب نشینی کرد.
برای مدتی، ادبیات باستانی یونان و روم حوزه اصلی فعالیت او بودند. او با موفقیت خود را وقف آموزش ادبیات باستانی یونان و روم و فلسفی در آکسفورد کرد و انتشارات او شامل ویرایشی از اخلاق ارسطو ( در سال ۱۸۶۵ میلادی ) بود.
روزنامه نگار ویکتوریایی جورج دبلیو. ئی. راسل ( 1953 - 1919 ) به تبادل نظر بین راجرز و بنیامین جاوت ( پانزده فصل از خود - زندگی نامه، 1914، ۱۱۱–۲ ) اشاره می کند:
یکی دیگر از اساتید ما - جی. ئی. تورولد راجرز - اگرچه شاید به ندرت یک نامدار باشد، در خارج از آکسفورد به خوبی شناخته شده بود، تا حدی به این دلیل که او اولین کسی بود که طبق قانون ۱۸۷۰ منصب کشیشی را رها کرد، تا حدی به دلیل تلاش های واقعاً دانشمندانه اش در تاریخ و اقتصاد، و تا حدی به دلیل طنز رابله او. او به نوشتن متن های طعنه آمیز و خواندن آن ها برای دوستانش علاقه داشت و این عادت یک واکنش مشخص از سوی جاوت ایجاد کرد. راجرز فقط با مورخان مکتب جدید کم و بیش دوستی داشت و بنابراین تحسین متقابل گرین و فریمن را مورد تمسخر قرار می داد.
... [مشاهده متن کامل]
راجرز در مین غربی، همپشایر متولد شد. او پسر جورج وینینگ راجرز و مری ان بلیت، دختر جان بلیت، بود. وی در کالج کینگز لندن و مگدالن هال، آکسفورد تحصیل کرد. او پس از اخذ مدرک درجه یک در سال ۱۸۴۶ میلادی، فوق لیسانس خود را در سال ۱۸۴۹ میلادی از مگدالن دریافت کرد و کشیش شد. او که عضوی از کلیسای عالی بود، سرپرستی سنت پل در آکسفورد را بر عهده گرفت و از سال ۱۸۵۴ تا ۱۸۵۸ میلادی، داوطلبانه به عنوان دستیار سرپرست در هدینگتون فعالیت می کرد، تا زمانی که دیدگاه هایش تغییر کرد و به سیاست روی آورد. راجرز در به دست آوردن «قانون رافع صلاحیت کشیشان» ، که اولین بهره مند از آن بود، نقش کلیدی داشت و اولین مردی بود که به طور قانونی در سال ۱۸۷۰ میلادی از تعهدات کشیشی خود عقب نشینی کرد.
برای مدتی، ادبیات باستانی یونان و روم حوزه اصلی فعالیت او بودند. او با موفقیت خود را وقف آموزش ادبیات باستانی یونان و روم و فلسفی در آکسفورد کرد و انتشارات او شامل ویرایشی از اخلاق ارسطو ( در سال ۱۸۶۵ میلادی ) بود.
روزنامه نگار ویکتوریایی جورج دبلیو. ئی. راسل ( 1953 - 1919 ) به تبادل نظر بین راجرز و بنیامین جاوت ( پانزده فصل از خود - زندگی نامه، 1914، ۱۱۱–۲ ) اشاره می کند:
یکی دیگر از اساتید ما - جی. ئی. تورولد راجرز - اگرچه شاید به ندرت یک نامدار باشد، در خارج از آکسفورد به خوبی شناخته شده بود، تا حدی به این دلیل که او اولین کسی بود که طبق قانون ۱۸۷۰ منصب کشیشی را رها کرد، تا حدی به دلیل تلاش های واقعاً دانشمندانه اش در تاریخ و اقتصاد، و تا حدی به دلیل طنز رابله او. او به نوشتن متن های طعنه آمیز و خواندن آن ها برای دوستانش علاقه داشت و این عادت یک واکنش مشخص از سوی جاوت ایجاد کرد. راجرز فقط با مورخان مکتب جدید کم و بیش دوستی داشت و بنابراین تحسین متقابل گرین و فریمن را مورد تمسخر قرار می داد.
