تودوه

لغت نامه دهخدا

تودوه. ( ص ،اِ ) جفت که ضد طاق باشد. ( فرهنگ رشیدی ) ( از برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ جهانگیری ). تروده و زوج و دوگانه نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). اما بدین معنی تروه بضم راء و واو معروف در فصل راء گذشت و در نسخه سروری توروه به ضم تاء و فتح راء مهمله و واو دوم ، و تودوه ، به ضم تاء و دال مهمله آورده ، واﷲ اعلم. ( فرهنگ رشیدی ). به این معنی بجای دال ابجد، رای قرشت هم آمده است. ( برهان ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). رجوع به تروه و تروده و توروه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس