( توحیة ) توحیة. [ ت َ ی َ ] ( ع مص ) شتابانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). شتابانیدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). یقال : وحی الدواء الموت ؛ ای عجله. ( اقرب الموارد ).
