توحیش. [ ت َ ] ( ع مص ) سلاح و جامه از خود انداختن ، و منه الحدیث : فوحشوا برماحهم. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). یقال : أعطاه تمرةً فوحش بها. ( اقرب الموارد ).
