توحیدیه

معتقدان به هفت خصلت توحیدی و دینی، از فرقه های دُروزیه، پدیدآمده در مصر (قرن ۵ق). اینان معتقد به تناسخ ارواح اند و در مذهبشان راستگویی، حفظ برادری، ترک جمیع ادیان، اجتناب از شرک و بهتان، بیزاری از ابلیسان و طاغیان، وحدت کلمه نسبت به امام زمان خویش در همۀ زمان ها و رضایت از اوامر و دستورات او، و تسلیم در برابر ارادۀ خداوند در نهان و آشکار، هفت ستون تکلیفی و قانونی به شمار می رود که عمل به آن بر همۀ پیروان واجب و اطاعت از آن لازم است. عبادتگاهشان را خلوت می نامند و مقام شعیب نبی (ع) و ایوب نبی (ع) را مقدس می دارند. حمزة بن علی بن احمد زوزنی فارسی درزی ( ـ۴۳۳ق) را از بنیادگذاران این فرقه دانسته اند.