توحید عیانی کشفی. [ ت َ / تُو دِ ی ِ ک َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) آنست که سالک به مقامی رسد که تعین و هستی مجازی وی که پرده جمال الهی و مانع مشاهده است محو و فانی گردد و بی خود شده خود را حق بیند و به لسان حق ناطق به اناالحق گردد و این توحید خواص و اخص الخواص است. ( از فرهنگ علوم عقلی ). رجوع به توحید و دیگر ترکیبهای آن شود.
