[ویکی شیعه] توحید عبادی یا توحید در عبادت بدین معناست که کسی جز الله سزاوار پرستش نیست و اله و معبودی جز او وجود ندارد.
«اله» به معنای معبود و کسی است که شایستۀ عبادت و اطاعت باشد توحید الوهیت یعنی تنها یک «اله» یعنی همان «الله» را شایسته پرستش دانستن و نفی وجود اله دیگر. این مطلب همان مفهوم شعار «لاٰ اِلٰهَ اِلاّٰ اللّٰهُ» است.
این قسم در حقیقت نتیجه طبیعی اقسام قبل است؛ زیرا وقتی هستی ما از الله است، اختیار وجود ما هم به دست اوست، تاثیر استقلالی در جهان از اوست، حق فرمان دادن و قانون وضع کردن منحصر به اوست، دیگر جای پرستش برای کس دیگری باقی نمی ماند.
همچنانکه قرآن کریم نیز در مساله توحید در عبادت بر امور زیر تکیه نموده است:
این قسم در حقیقت نتیجه طبیعی اقسام قبل است؛ زیرا وقتی هستی ما از الله است، اختیار وجود ما هم به دست اوست، تاثیر استقلالی در جهان از اوست، حق فرمان دادن و قانون وضع کردن منحصر به اوست، دیگر جای پرستش برای کس دیگری باقی نمی ماند.
همچنانکه قرآن کریم نیز در مساله توحید در عبادت بر امور زیر تکیه نموده است:
wikishia: توحید_عبادی