توحید در عبادت

[ویکی فقه] نفی هر گونه شریکی در عبادات و پرستش برای خدا را توحید در عبادت گویند. که همان یگانه پرستی و یکتا پرستی است.
مراتب سه گانه توحید که در جلسات گذشته به آنها اشاره شد از نوع نظری بودند.اما توحید در عبادت توحید عملی است که جزء برنامه اصلی تمام پیامبران و سفیران الهی شمرده می شود.توحید در عبادت لازمه مراتب سه گانه توحید است. چون وقتی واجب الوجود منحصر در او شد و مظهریت تمام در ذات او است و تدبیر این جهان پیوسته در دست با کفایت او قرار دارد راهی جز این نیست که عبادت مخصوص او باشد و شخص دیگر شایسته عبادت نیست.
توحید از منظر ابراهیم نبی
توحید در عبادت همان توحیدی است که حضرت ابراهیم علیه السّلام گفت:«انی وجهت وجهی للذی فطر السموات و الارض حنیفاً و ما انا من المشرکین» «من به سوی کسی رو می کنم که خالق آسمان ها و زمین است و من از مشرکان نیستم.»و در جای دیگر می فرماید:«قل ان صلواتی و نسکی و محیای و مماتی للَّه رب العالمین. لا شریک له و بذالک امرت.» « نماز و عبادت، زندگی و مرگ من همه برای خداوند پروردگار جهانیان است، همتایی برای او نیست و به همین مامور شده ام.»
توحید عبادی در قرآن
۱- «و قضی (مراد از «قضی» در آیه قضای تشریعی است. یعنی: دستور چنین است که عبادت غیر خدا را انجام ندهید.) ربک الا تعبدوا الا ایاه» «پروردگارت دستور داه که جز او را نپرستید.»۲- «ان الحکم الا للَّه امر الا تعبدوا الا ایاه ذالک الدین القیم ولکن اکثر الناس لا یعلمون.» «حکم نمودن تنها از آن خدا است؛ فرمان داده که غیر از او را نپرستید! دین و شریعت استوار و پا بر جا همین است ولی بیشتر مردم نمی دانند.»۳- «و ما امروا الا لیعبدوا اللَّه مخلصین له الدین حنفاء.» «فرمانی به آنها داده نشده جز این که صرفاً و خالصاً عبادت او را انجام بدهند و دین را پاک نگاه دارند.»۴- «و لقد بعثنا فی کل امة رسولاً ان اعبدوا اللَّه و اجتنبوا الطاغوت» «ما برای هر امتی پیامبر و رسولی فرستادیم که خدای یکتا را بپرستید و از طاغوت دوری کنید.»۵- «و ما امروا الا لیعبدوا الهاً واحداً لا اله الا هو سبحانه عما یشرکون» «فرمانی به آنها داده نشد جز این که خدای یکتا را که هیچ معبودی غیر از او نیست بپرستند پاک و منزه است از آنچه شریک او قرار دهند.»
اهمیت توحید عبادی
...

[ویکی اهل البیت] دعوت به پرستش خدای یکتا و ترک پرستش خدایان دروغین از مهمترین اهداف همه پیامبران الهی بوده است، چنان که قرآن کریم می فرماید: «وَلَقَدْ بَعَثْنَا فِی کُلِّ أُمَّةٍ رَّسُولاً أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ وَاجْتَنِبُواْ الطَّاغُوتَ».
مذاهب اسلامی، در اختصاص عبادت به خداوند اتفاق نظر دارند ولی برخی از فرقه ها (وهابی ها) در تفسیر عبادت دچار خطا شده اند و در نتیجه بسیاری از کارهایی را که مسلمانان به عنوان تعظیم و تکریم پیامبران و صالحان انجام می دهند را عبادت آنها پنداشته و آنان را شرک در عبادت انگاشته اند، لذا لازم است با رجوع به قرآن کریم حقیقت عبادت را بدست آوریم.
قرآن کریم در مسأله توحید در عبادت بر امور زیر تکیه نموده است:
یعنی تنها آن موجودی شایسته پرستش است که دارای صفات مزبور باشد و چون صفات یاد شده جز در خداوند یافت نمی شود، بنابراین پرستش تنها شایسته او است و اینک نمونه هایی از آیات در این باره:
1. در سوره حمد، نخست ربوبیت و مالکیت خدا را یادآور شده، آنگاه عبادت را مخصوص او دانسته و چنین می فرماید: «الْحَمْدُللّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ × الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ × مَالِکِ یَوْمِ الدِّینِ × إِیَّاکَ نَعْبُدُ و إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ».
2. در یک دعوت عمومی، انسانها را به پرستش پروردگاری که آفریدگار همه انسانها است فراخوانده، می فرماید: «یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُواْ رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالَّذِینَ مِن قَبْلِکُمْ».
3. به رسولان و پیامبران الهی یادآور می شود که «الوهیت» اختصاص به خداوند دارد، بدین جهت باید تنها او را پرستش کنند چنان که می فرماید: «وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ».