توجؤ. [ ت َ وَج ْ ج ُءْ ] ( ع مص ) به دست و به کارد زدن ، یقال : توجأه بالید و السکین توجؤاً. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از آنندراج ). با کارد و دست زدن بر موضعی. ( از اقرب الموارد ). در حدیث ابوهریره : فحدیدته فی بطنه یتوجاء بها فی نار جهنم. ( اقرب الموارد ).
