توجه به حشر

[ویکی فقه] توجه به حشر (قرآن). توجه و یادآوری حشر به مردم در قیامت، مورد توصیه خداوند به پیامبر صلی الله علیه وآله بوده است.
ویوم نحشرهم جمیعـا ثم نقول للذین اشرکوا این شرکاؤکم الذین کنتم تزعمون. «آن روز که همه آنها را محشور می کنیم؛ سپس به مشرکان می گوییم: معبودهایتان، که همتای خدا می پنداشتید، کجایند؟ (چرا به یاری شما نمی شتابند؟!)» ویوم یحشرهم جمیعـا یـمعشر الجن قد استکثرتم من الانس وقال اولیاؤهم من الانس ربنا استمتع بعضنا ببعض وبلغنا اجلنا الذی اجلت لنا قال النار مثوکم خــلدین فیها الا ما شاء الله ان ربک حکیم علیم. «در آن روز که (خدا) همه آنها را جمع و محشور میسازد، (می گوید: ) ای جمعیت شیاطین و جن! شما افراد زیادی از انسانها را گمراه ساختید! دوستان و پیروان آنها از میان انسانها می گویند: «پروردگارا! هر یک از ما دو گروه (پیشوایان و پیروان گمراه) از دیگری استفاده کردیم؛ (ما به لذات هوس آلود و زودگذر رسیدیم؛ و آنها بر ما حکومت کردند؛) و به اجلی که برای ما مقرر داشته بودی رسیدیم.» (خداوند) می گوید: آتش جایگاه شماست؛ جاودانه در آن خواهید ماند، مگر آنچه خدا بخواهد پروردگار تو حکیم و داناست.» ویوم نحشرهم جمیعـا ثم نقول للذین اشرکوا مکانکم انتم وشرکاؤکم فزیلنا بینهم وقال شرکاؤهم ما کنتم ایانا تعبدون. « (به خاطر بیاورید) روزی را که همه آنها را جمع می کنیم، سپس به مشرکان می گوییم: شما و معبودهایتان در جای خودتان باشید (تا به حسابتان رسیدگی شود! ) سپس آنها را از هم جدا می سازیم (و از هر یک جداگانه سؤال می کنیم) و معبودهایشان (به آنها) می گویند: «شما (هرگز) ما را عبادت نمی کردید!» ویوم یحشرهم کان لم یلبثوا الا ساعة من النهار یتعارفون بینهم قد خسر الذین کذبوا بلقاء الله وما کانوا مهتدین. «(به یاد آور) روزی را که (خداوند) آنها را جمع (و محشور) می سازد؛ آنچنان که (احساس می کنند) گویی جز ساعتی از روز، (در دنیا) توقّف نکردند؛ به آن مقدار که یکدیگر را (ببینند و) بشناسند! مسلّماً آنها که لقای خداوند (و روز رستاخیز) را تکذیب کردند، زیان بردند و هدایت نیافتند!»ویوم نسیر الجبال وتری الارض بارزة وحشرنـهم فلم نغادر منهم احدا «و روزی را به خاطر بیاور که کوه ها را به حرکت درآوریم؛ و زمین را آشکار (و مسطح) می بینی؛ و همه آنان (انسانها) را برمی انگیزیم، و احدی از ایشان را فروگذار نخواهیم کرد!»وعرضوا علی ربک صفـا لقد جئتمونا کما خلقنـکم اول مرة بل زعمتم الن نجعل لکم موعدا. «آنها همه در یک صف به (پیشگاه) پروردگارت عرضه می شوند؛ (و به آنان گفته می شود:) همگی نزد ما آمدید، همان گونه که نخستین بار شما را آفریدیم! اما شما گمان می کردید ما هرگز موعدی برایتان قرار نخواهیم داد!» ویوم یحشرهم وما یعبدون من دون الله فیقول ءانتم اضللتم عبادی هـؤلاء ام هم ضلوا السبیل «(به خاطر بیاور) روزی را که همه آنان و معبودهایی را که غیر از خدا می پرستند جمع می کند، آنگاه به آنها می گوید: آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا خود آنان راه را گم کردند؟!»قالوا سبحـنک ما کان ینـبغی لنا ان نتخذ من دونک من اولیاء ولـکن متعتهم وءاباءهم حتی نسوا الذکر وکانوا قومـا بورا. «(به خاطر بیاور) روزی را که همه آنان و معبودهایی را که غیر از خدا می پرستند جمع می کند، آنگاه به آنها می گوید: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا خود آنان راه را گم کردند؟!»یوم تشقق الارض عنهم سراعـا ذلک حشر علینا یسیر. «روزی که زمین به سرعت از روی آنها شکافته می شود و (از قبرها) خارج می گردند؛ و این جمع کردن برای ما آسان است!»
هشدار به مشرکان
توجه و یادآوری قیامت و حشر انسانها، هشداری به مشرکان و افترازنندگان به خداوند بود.ویوم نحشرهم جمیعـا ثم نقول للذین اشرکوا این شرکاؤکم الذین کنتم تزعمون. «آن روز که همه آنها را محشور می کنیم؛ سپس به مشرکان می گوییم: معبودهایتان، که همتای خدا می پنداشتید، کجایند؟ (چرا به یاری شما نمی شتابند؟!)»(امکان دارد که «یوم» مفعول برای فعل مقدر «اذکر» باشد. ) ویوم نحشرهم جمیعـا ثم نقول للذین اشرکوا مکانکم انتم وشرکاؤکم فزیلنا بینهم وقال شرکاؤهم ما کنتم ایانا تعبدون. ویوم یحشرهم وما یعبدون من دون الله فیقول ءانتم اضللتم عبادی هـؤلاء ام هم ضلوا السبیل قالوا سبحـنک ما کان ینـبغی لنا ان نتخذ من دونک من اولیاء ولـکن متعتهم وءاباءهم حتی نسوا الذکر وکانوا قومـا بورا.