توتیای غوره

لغت نامه دهخدا

توتیای غوره. [ ی ِ رَ / رِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) توتیائی است که ادویه ای چند در آب غوره انگور صلایه کنند و برای تقویت بصارت در چشم کشند. ( بهار عجم ) ( آنندراج ) :
علاج خویش کن از توتیای غوره می
ترا که دیده به گلهای باغ روشن نیست.
وحید ( از آنندراج ).
چشم عبرت که ترا باز است بر وضع جهان
روی ترش اهل دنیا توتیای غوره است.
محسن تأثیر ( ایضاً ).
خاک رز در چشم مستان توتیای غوره است
دیده ها از حسرت این توتیا گِل می کشند.
سالک یزدی ( ایضاً ).
رجوع به توتیا و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

توتیائی است که ادویه چند در آب غوره انگور سلایه کنند و برای تقویت بصارت در چشم کشند ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس