توبگ. [ ب َ ] ( اِ )گنجینه را گویند و در ادات الفضلا بجای با، تای فوقانی و در شرفنامه به نون آورده. ( فرهنگ جهانگیری ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). گنجینه و در آداب ، بجای با، تای قرشت و در شرفنامه نون آورده و گمان راقم آن است که پوتک باشد به بای فارسی در اول و تای قرشت پیش از کاف تازی مرادف پوته مرقوم. ( فرهنگ رشیدی ). و ظن آنست که پوتک باشد و بای پارسی در اول و تای مفتوح. و آن زری را گویند که در قدیم رایج بوده است. عماره مروزی گفته ... و این نیز پوتکی باید به تقدیم پاء بر تاء، رشیدی چنین دانسته ، در برهان نیز به این معنی بر وزن توپچی بمعنی درمی گفته معلوم می شود که توبک تصحیف شده. ( انجمن آرا )( آنندراج ). گنجینه و مخزن و تپنگو و صندوق محکم و مضبوط و جایی که طعام را در آن ضبط کنند و نگه دارند.رجوع به توبک و توبکی و توتکی و توتک و تونک شود.
