توبه و خیر

[ویکی فقه] توبه و خیر (قرآن). توبه، سبب رسیدن آدمی به خیر و سعادت خود می گردد.
واذن من الله ورسوله الی الناس یوم الحج الاکبر ان الله بریء من المشرکین ورسوله فان تبتم فهو خیر لکم.... (و این، اعلامی است از ناحیه خدا و پیامبرش به (عموم) مردم در روز حج اکبر (روز عید قربان) که: خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند! با این حال، اگر توبه کنید، برای شما بهتر است! و اگر سرپیچی نمایید، بدانید شما نمی توانید خدا را ناتوان سازید (و از قلمرو قدرتش خارج شوید)! و کافران را به مجازات دردناک بشارت ده! )
آیه دیگر
.. ولقد قالوا کلمة الکفر وکفروا بعد اسلـمهم... فان یتوبوا یک خیرا لهم...(به خدا سوگند می خورند که (در غیاب پیامبر، سخنان نادرست) نگفته اند؛ در حالی که قطعا سخنان کفرآمیز گفته اند؛ و پس از اسلام آوردنشان، کافر شده اند؛ و تصمیم (به کار خطرناکی) گرفتند، که به آن نرسیدند. آنها فقط از این انتقام می گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل (و کرم) خود، بی نیاز ساختند! (با این حال،) اگر توبه کنند، برای آنها بهتر است؛ و اگر روی گردانند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکی کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولی و حامی دارند، و نه یاوری! ) («فان یتوبوا یک خیرا لهم» یعنی منافقان اگر توبه کنند و به سوی حق برگردند، برای دنیا و آخرت ایشان بهتر است، زیرا بدین وسیله رضایت خدا و رسولش را جلب کرده، به بهشت دست یافته اند.)