توبه فریب. [ ت َ / تُو ب َ / ب ِ ف ِ / ف َ ] ( نف مرکب ) آنکه توبه کرده را فریب دهد و او را به شکستن توبه ترغیب نماید. فریب دهنده تائب. تشویق کننده توبه کرده در ارتکاب گناه تازه : مست نوازی چوگل بوستان توبه فریبی چو مل دوستان.
نظامی.
رجوع به توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.
فرهنگ فارسی
آن که توبه کرده و فریب دهد و او را به شکستن توبه ترغیب نماید . توبه دهنده تائب .
