توبه شکسته

لغت نامه دهخدا

توبه شکسته. [ ت َ /تُو ب َ / ب ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) بازگشته به گناه. سر باززده از توبه و عهد و میثاق. کسی که توبه خود را با گناه تازه باطل کرده باشد :
عاشقی توبه شکسته همچو من
از طواف خمستان آمد برون.
خاقانی.
رجوع به توبه شکستن و توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

بازگشته به گناه . کسی که توبه خود را به گناه تازه باطل کرده باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس