توبه شکسته. [ ت َ /تُو ب َ / ب ِ ش ِ ک َ ت َ / ت ِ ] ( ن مف مرکب ) بازگشته به گناه. سر باززده از توبه و عهد و میثاق. کسی که توبه خود را با گناه تازه باطل کرده باشد : عاشقی توبه شکسته همچو من از طواف خمستان آمد برون.
خاقانی.
رجوع به توبه شکستن و توبه و دیگر ترکیبهای آن شود.
فرهنگ فارسی
بازگشته به گناه . کسی که توبه خود را به گناه تازه باطل کرده باشد .