تواچی

لغت نامه دهخدا

تواچی. [ ت َ ] ( ص ، اِ ) جارچی باشد و آن عبارت از شخصی بود که از جانب پادشاهان و فرماندهان به ایصال احکام و رسانیدن فرامین مأمور شود. ( از سنگلاخ ) :... فرمان همایون نفاذ یافت که امراء تواچی ، سان عساکر ظفرمآثر بازطلبند و سپاه ممالک محروسه را از اقصای ترکستان تا سرحد هندوستان جار رسانند که به میعاد مقرر در معسکر نصرت اثر مجتمع گردندو... ( حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 605 ). از استماع این خبر نایره غیرت پادشاه هفت کشور زبانه به فلک اخضر کشید و دفع شر آن بداختر بر ذمه همت خسروانه واجب نموده حکم همایون به اجتماع لشکر قیامت اثر نافذ گردید. تواچیان قمرمسیر جهت رسانیدن جار، روی به اطراف و امصار آورده به اندک زمانی لشکر بسیار از... در اردوی کیهان پوی جمع آمدند. ( حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 486 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس