پیمان کوئینسی نام مستعاری جلسه ای است که ۱۴ فوریه ۱۹۴۵ در رزمناو یواس اس کوئینسی ( سی ای - ۷۱ ) بین ملک بن سعود ، بنیانگذار پادشاهی عربستان سعودی ، و رئیس جمهور ایالات متحده، فرانکلین روزولت ( در مسیر بازگشت از کنفرانس یالتا ، در کریمه ) برگزار شد.
در آغاز سال ۱۹۴۵ بدون اطلاع انگلیسی ها، رئیس جمهور آمریکا به ابن سعود و نیز امپراتور اتیوپی هایله سلاسی و فاروق پادشاه مصر [ ۲] در بازگشت وی از کنفرانس یالتا پیشنهاد ملاقت کرد. روزولت در همان روز، در حالی که رزمناو او در دریاچه عامر ( در وسط کانال سوئز ، بنابراین از هرگونه حمله توسط یک زیردریایی محافظت می شود ) در مصر لنگر انداخت، و با سه رئیس دولت ملاقات کرد.
روزولت و بن سعود در ابتدا رو در رو در مورد استعمار یهودیان در فلسطین بحث کردند، روزولت تلاش کرد تا حمایت پادشاه را برای ایجاد خانه ملی یهودیان در فلسطین جلب کند، چیزی که قاطعانه از او رد شد. [ ۳] [ ۴] سپس بحث به خروج فرانسوی ها از سوریه و لبنان و استقلال این دو کشور می رسد. [ ۱]
به گفته چندین نشریه، سران دو کشور در مورد آینده خاندان سعودی و نفت عربی گفتگو می کردند. طبق گزارش ها، پیمانی امضا شد که حفاظت نظامی پادشاهی سعودی را در ازای دسترسی به نفت تضمین می کرد. [ ۵] [ ۶] چهار محور اصلی پیمان:
• ثبات عربستان سعودی یکی از«منافع حیاتی» ایالات متحده است که مطابق آن، حمایت بی قید و شرط از خاندان سعود و پادشاهی در برابر هرگونه تهدید خارجی احتمالی را تضمین می کند؛
• همچنین، ثبات شبه جزیره عربستان و رهبری منطقه ای عربستان سعودی نیز بخشی از «منافع حیاتی» ایالات متحده هستند؛
• در مقابل، سعودی اصل تامین انرژی آمریکا را تضمین می کند، خاندان سعودی هیچ قطعه ای از خاک خود را به کشور دیگر واگذار نکند، شرکت های کنسرسیوم فقط مستاجر زمین خواهند بود. آرامکو از انحصار بهره برداری تمام ذخایر نفتی این کشور برای مدت حداقل شصت سال بهره می برد؛
• موارد دیگر مربوط به مشارکت اقتصادی، تجاری و مالی عربستان و آمریکا می باشد، همچنین عدم مداخله آمریکا در مسائل سیاست داخلی عربستان است.
اما برای مورخ هنری لورن: «پیمان کوئینسی یک افسانه شهری است که در یک مصاحبه چند دهه روابط عرب و عربستان را خلاصه می کند، بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که از بیرون تصور می شود». در واقع رئیس جمهور روزولت و ملک بن سعود «موضوع نفت را مطرح نکردند ( . . . ) مسئله قبلاً حل شده بود». [ ۷] محتویات بحث در کشتی یواس اس کوئینسی تا حدودی در سال ۱۹۴۸ منتشر شده بود، سپس به طور کامل در سال ۱۹۵۴ و ۱۹۶۹ : مسئله نفت نیست. در مورد نشست ۲۰۰۵، آن به یک بیانیه مطبوعاتی مشترک محدود شد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر آغاز سال ۱۹۴۵ بدون اطلاع انگلیسی ها، رئیس جمهور آمریکا به ابن سعود و نیز امپراتور اتیوپی هایله سلاسی و فاروق پادشاه مصر [ ۲] در بازگشت وی از کنفرانس یالتا پیشنهاد ملاقت کرد. روزولت در همان روز، در حالی که رزمناو او در دریاچه عامر ( در وسط کانال سوئز ، بنابراین از هرگونه حمله توسط یک زیردریایی محافظت می شود ) در مصر لنگر انداخت، و با سه رئیس دولت ملاقات کرد.
روزولت و بن سعود در ابتدا رو در رو در مورد استعمار یهودیان در فلسطین بحث کردند، روزولت تلاش کرد تا حمایت پادشاه را برای ایجاد خانه ملی یهودیان در فلسطین جلب کند، چیزی که قاطعانه از او رد شد. [ ۳] [ ۴] سپس بحث به خروج فرانسوی ها از سوریه و لبنان و استقلال این دو کشور می رسد. [ ۱]
به گفته چندین نشریه، سران دو کشور در مورد آینده خاندان سعودی و نفت عربی گفتگو می کردند. طبق گزارش ها، پیمانی امضا شد که حفاظت نظامی پادشاهی سعودی را در ازای دسترسی به نفت تضمین می کرد. [ ۵] [ ۶] چهار محور اصلی پیمان:
• ثبات عربستان سعودی یکی از«منافع حیاتی» ایالات متحده است که مطابق آن، حمایت بی قید و شرط از خاندان سعود و پادشاهی در برابر هرگونه تهدید خارجی احتمالی را تضمین می کند؛
• همچنین، ثبات شبه جزیره عربستان و رهبری منطقه ای عربستان سعودی نیز بخشی از «منافع حیاتی» ایالات متحده هستند؛
• در مقابل، سعودی اصل تامین انرژی آمریکا را تضمین می کند، خاندان سعودی هیچ قطعه ای از خاک خود را به کشور دیگر واگذار نکند، شرکت های کنسرسیوم فقط مستاجر زمین خواهند بود. آرامکو از انحصار بهره برداری تمام ذخایر نفتی این کشور برای مدت حداقل شصت سال بهره می برد؛
• موارد دیگر مربوط به مشارکت اقتصادی، تجاری و مالی عربستان و آمریکا می باشد، همچنین عدم مداخله آمریکا در مسائل سیاست داخلی عربستان است.
اما برای مورخ هنری لورن: «پیمان کوئینسی یک افسانه شهری است که در یک مصاحبه چند دهه روابط عرب و عربستان را خلاصه می کند، بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که از بیرون تصور می شود». در واقع رئیس جمهور روزولت و ملک بن سعود «موضوع نفت را مطرح نکردند ( . . . ) مسئله قبلاً حل شده بود». [ ۷] محتویات بحث در کشتی یواس اس کوئینسی تا حدودی در سال ۱۹۴۸ منتشر شده بود، سپس به طور کامل در سال ۱۹۵۴ و ۱۹۶۹ : مسئله نفت نیست. در مورد نشست ۲۰۰۵، آن به یک بیانیه مطبوعاتی مشترک محدود شد. [ ۸]
wiki: توافق کوئینسی