توافق نامه لانسینگ–ایشی

توافق نامه لانسینگ–ایشی ( به ژاپنی: 石井・ランシング協定, Ishii - Ranshingu Kyōtei ) یک یادداشت دیپلماتیک بین ایالات متحده و ژاپن در مورد اختلافات آنها در مورد جمهوری چین ( ۱۹۴۹–۱۹۱۲ ) بود که در تاریخ ۲ نوامبر ۱۹۱۷ امضاء شد.
در توافق نامهٔ امضا شده توسط وزیر امور خارجه ایالات متحده رابرت لانسینگ و فرستاده ویژه ژاپن ایشی کیکوجیرو، دو طرف متعهد شدند که از سیاست درهای باز چین با احترام به تمامیت ارضی و اداری آن کشور، استفاده کنند. با این حال، دولت ایالات متحده همچنین اذعان کرد که ژاپن به دلیل همجواری جغرافیایی، به ویژه در مناطق همجوار با چین، «منافع ویژه ای» در چین دارد که با سیاست درهای باز در تناقض است.
در آن زمان، توافق نامه لانسینگ - ایشی مدرکی بود مبنی بر توقف رقابت فزایندهٔ ژاپن و ایالات متحده بر سر چین و به عنوان نقطهٔ عطفی در روابط ژاپن و آمریکا شناخته شد. با این حال ، منتقدان خیلی زود فهمیدند که به دلیل مبهم بودن و تفسیرهای مختلف از توافقنامه پس از دو ماه گفتگو در واقع هیچ چیز قطعی نشده است. این توافق نامه در آوریل ۱۹۲۳ لغو شد و با «پیمان نه قدرت» جایگزین شد.
از نظر ژاپنی ها، اگر چه توافق نامه لانسینگ - ایشی ۱۹۱۷، که منافع ویژه توکیو را در بخشی از چین تصدیق می کرد، به معنای برابری با سفیدپوستان نبود، باز هم قابل تشخیص بود که ژاپن به راحتی در امور بین الملل قابل چشم پوشی نیست.