تواظب. [ ت َ ظُ ] ( ع مص ) از یکدیگر فراگرفتن و دست بدست دادن و به نوبت گرفتن : تواظبت علیه الریاح ؛ تداولته و تعاورته. ( از اقرب الموارد ) ( از المنجد ).
