توابع خطابه

[ویکی فقه] توابع خطابه یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای عوامل خارجی تأثیرگذار بر پذیرش خطابه است.
توابع خطابه از عوامل اقناعی است که خارج از صناعت خطابه است، ولی اجمالاً با نفس سخن و خطابه ارتباط دارد و به سبب تأثیر بر شنونده، وی را برای پذیرش سخنان خطیب آماده می سازد، چرا که تأثیرگذاریِ بیشتر سخنِ خطیب، در گرو این است که دارای منطق شیرین، صورت و هیئت زیبا باشد و افزون برآن، سخنش آمیخته به حالاتی از قبیل افتادگی، شدت، اشتیاق یا ملامت باشد. این حالات در قبول سخن او بسیار مؤثر است؛ چه بسا خطیبی که با صورت ظاهر خود، پیش از آنکه لب به سخن بگشاید شنوندگان را بگریاند. توابع را «تحسینات» و «تزیینات» نیز می گویند.
اقسام توابع خطابه
توابع خطابه سه قسم است:۱. تزیین الفاظ که مربوط به خود لفظ است.۲. ترتیب اقوال که مربوط به نظم و ترتیب الفاظ است.۳. اخذ به وجوه که توسل به روش های حیله، نفاق و ریاست.
مستندات مقاله
در تنظیم این مقاله از منابع ذیل استفاده شده است: • مجتهد خراسانی (شهابی)، محمود، رهبر خرد.• مظفر، محمدرضا، المنطق.
...