تهی کیسه

لغت نامه دهخدا

تهی کیسه. [ ت َ / ت ِ / ت ُ س َ / س ِ ] ( ص مرکب ) بی پول. فقیر. آنکه در کیسه چیزی از نقدینه ندارد :
از ساغر سپهر تهی کیسه می مخور
وز سفره جهان سیه کاسه نان مخواه.
خاقانی.
کیسه برانند درین رهگذر
هر که تهی کیسه تر آسوده تر.
نظامی.
تهی کیسه را از گره بر چه باک.
امیرخسرو دهلوی.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.

فرهنگ فارسی

بی پول فقیر

پیشنهاد کاربران

بپرس