تهی چشم

لغت نامه دهخدا

تهی چشم. [ ت َ / ت ِ / ت ُ چ َ / چ ِ ] ( ص مرکب ) کنایه از نابینا و بی بصر. ( آنندراج ) :
چه می دانند قدر روی نیکو را تهی چشمان
نباشد جز گرانی بهره از یوسف ترازو را.
صائب ( از آنندراج ).
|| بخیل و حریص و آزمند و طمعکار. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

کنایه از نابینا و بی بصر

پیشنهاد کاربران

بپرس