تهی پای

لغت نامه دهخدا

تهی پای. [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] ( ص مرکب ) برهنه پای و بی کفش. ( ناظم الاطباء ). پابرهنه. پاپتی. حافی. برهنه پای. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) :
وهم تهی پای بسی ره نبشت
هم ز درش دست تهی بازگشت.
نظامی.
تهی پای رفتن به از کفش تنگ
بلای سفر به که در خانه جنگ.
سعدی.
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود. || جلد و شتابان. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

برهنه پای و بی کفش پا برهنه

پیشنهاد کاربران

بپرس