تهی میانی. [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] ( حامص مرکب ) بی مغزی. کم ظرفی. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ) : پس از این همه مناقب ، خجلم خجل پشیمان که ثنای خویش گفتن بود از تهی میانی.نظامی ( یادداشت ایضاً ).آن باد که این دهل زبانی باشدتهی و تهی میانی.نظامی.رجوع به تهی میان و تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.