تهی داشتن

لغت نامه دهخدا

تهی داشتن. [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] ( مص مرکب ) عاری داشتن. مجرد ساختن. بی چیزی نگه داشتن :
ز هرچه زیب جهان است و هر که ز اهل جهان
مرا چو صفر تهی دار و چون الف تنها.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

عاری داشتن مجرد ساختن بی چیزی نگهداشتن

پیشنهاد کاربران

بپرس