تهی اخر

لغت نامه دهخدا

( تهی آخر ) تهی آخر. [ ت َ / ت ِ / ت ُ خ ُ ] ( ص مرکب ) مبتلای قحطی آب و دانه. مقابل چرب آخر. ( آنندراج ).گذاشته شده بی آب و دانه. ( ناظم الاطباء ) :
گاودوشای هنر بسکه تهی آخر ماند
خشک پستان شده زآنسان که ندارد نم شیر.
شفائی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( تهی آخر ) مقابل چرب آخر

پیشنهاد کاربران

بپرس