تهویر

لغت نامه دهخدا

تهویر. [ت َ ] ( ع مص ) بر زمین زدن کسی را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). افگندن دیوار و جز آن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس