تهمت گاه. [ ت ُ م َ ]( اِ مرکب ) موضع تهمت. مواضع التهم. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). جایی که شخص را به گناه نکرده آلوده و متهم میسازد. رجوع به تهمت و دیگر ترکیبهای آن شود.
فرهنگ فارسی
موضع تهمت مواضع التهم جاییکه شخص را به گناه نکرده آلوده و متهم میسازد
