تهمت خون تهمتی است به یهودیان که بیان می دارد آنها بچه های غیریهودیان ( جنتیل ) را دزدیده و می کشتند تا از خون آنها در بخشی از مناسک مذهبی خود در جریان عید پسح استفاده کنند. این ادعاها - و همچنین مسموم کردن آب چاه و بی حرمتی به نان مقدس - از نظر تاریخی از ریشه های اصلی آزار یهودیان اروپایی بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
تهمت های خون معمولاً می گویند که یهودیان برای پختن مصا برای پسح به خون انسان نیاز دارند. در بعضی موارد در طول تاریخ کودک قربانی شده به صورت یک شهید در بین مسیحیان مورد احترام قرار می گرفت و بعضی اوقات لقب سنت به او داده می شد. از آن جمله می توان به داستان ویلیام نورویچ و سیمون ترنت اشاره کرد. بر اساس نوشته والتر لاکوئر در طول تاریخ حدود ۱۵۰ داستان تهمت خون علیه یهودیان اتفاق افتاده است که باعث دستگیری و کشتار آنها شده است.
داستان تهمت خون در تضاد با قوانین تورات است. ده فرمان که پایه اصلی تورات را تشکیل می دهد کشتن را ممنوع می کند. استفاده از خون در پخت هر نوع ماده غذایی باعث غیرکوشر شدن آن می شود. از این رو در یهودیت بعد از ذبح حیوان باید خون آن به طور کامل خارج شود و خون حیوان نباید مورد مصرف قرار گیرد. بر اساس کتاب لاویان خون حیوانات قربانی شده تنها باید بر روی مذبح در معبد اورشلیم ( که دیگر موجود نیست ) پاشیده شود.
با اینکه قربانی کردن حیوانات در دین یهودیت مسئله بسیار رایجی است قربانی کردن انسان در تورات به شدت مورد مذمت قرار می گیرد و یهودیان به شدت از این کار منع می شوند. قوانین پاکیزگی کاهنین معبد حتی اجازه نمی دهد که کاهن در یک اتاق به همراه جسد انسان باشد.
اولین اشارات به مسئله قربانی کردن انسان توسط یهودیان در نوشتارهای تاریخدان یونانی آپیون یافت می شود. او می نویسد که یهودیان در معبد خود یونانیان را ذبح می کنند. تاریخدان یهودی یوسفوس فلاویوس این مسئله را در کتاب خود رد می کند. آپیون می نویسد که وقتی آنتیوکوس معبد اورشلیم را فتح کرد یک یونانی در آن یافت که گفته بود که در حال چاق شدن برای قربانی شدن است. آپیون ادعا می کند که هرسال یهودیان یک یونانی را قربانی کرده و بدن او را مصرف می کنند. داستان دیگر مربوط به سوکراتس است که می نویسد که یهودیان وقتی مست بودند یک کودک مسیحی را به صلیب کشیده و او را قربانی کردند.
... [مشاهده متن کامل]
تهمت های خون معمولاً می گویند که یهودیان برای پختن مصا برای پسح به خون انسان نیاز دارند. در بعضی موارد در طول تاریخ کودک قربانی شده به صورت یک شهید در بین مسیحیان مورد احترام قرار می گرفت و بعضی اوقات لقب سنت به او داده می شد. از آن جمله می توان به داستان ویلیام نورویچ و سیمون ترنت اشاره کرد. بر اساس نوشته والتر لاکوئر در طول تاریخ حدود ۱۵۰ داستان تهمت خون علیه یهودیان اتفاق افتاده است که باعث دستگیری و کشتار آنها شده است.
داستان تهمت خون در تضاد با قوانین تورات است. ده فرمان که پایه اصلی تورات را تشکیل می دهد کشتن را ممنوع می کند. استفاده از خون در پخت هر نوع ماده غذایی باعث غیرکوشر شدن آن می شود. از این رو در یهودیت بعد از ذبح حیوان باید خون آن به طور کامل خارج شود و خون حیوان نباید مورد مصرف قرار گیرد. بر اساس کتاب لاویان خون حیوانات قربانی شده تنها باید بر روی مذبح در معبد اورشلیم ( که دیگر موجود نیست ) پاشیده شود.
با اینکه قربانی کردن حیوانات در دین یهودیت مسئله بسیار رایجی است قربانی کردن انسان در تورات به شدت مورد مذمت قرار می گیرد و یهودیان به شدت از این کار منع می شوند. قوانین پاکیزگی کاهنین معبد حتی اجازه نمی دهد که کاهن در یک اتاق به همراه جسد انسان باشد.
اولین اشارات به مسئله قربانی کردن انسان توسط یهودیان در نوشتارهای تاریخدان یونانی آپیون یافت می شود. او می نویسد که یهودیان در معبد خود یونانیان را ذبح می کنند. تاریخدان یهودی یوسفوس فلاویوس این مسئله را در کتاب خود رد می کند. آپیون می نویسد که وقتی آنتیوکوس معبد اورشلیم را فتح کرد یک یونانی در آن یافت که گفته بود که در حال چاق شدن برای قربانی شدن است. آپیون ادعا می کند که هرسال یهودیان یک یونانی را قربانی کرده و بدن او را مصرف می کنند. داستان دیگر مربوط به سوکراتس است که می نویسد که یهودیان وقتی مست بودند یک کودک مسیحی را به صلیب کشیده و او را قربانی کردند.
