تهزو

لغت نامه دهخدا

تهزؤ. [ ت َ هََ زْ زُءْ ] ( ع مص ) فسوس کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). یقال : السراب یهزاء بالقوم و یتهزاء بهم. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس