تهرانی شیخ علی

دانشنامه آزاد فارسی

تهرانی، شیخ علی (مشهد ۱۳۰۹ش)
تهرانی، شیخ علی
(نام اصلی: علی مرادخانی ارنگه) روحانی، محقق و نویسندۀ ایرانی. سال ها شاگرد درس امام خمینی (ره) و آیت الله میلانی بود و هم زمان در فعالیت های سیاسی و مبارزاتی برضد رژیم پهلوی فعالیت داشت. در دهه های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ ازجمله کسانی بود که علاوه بر نویسندگی در صحنۀ مبارزات مردم مشهد در جهت تحقق حکومت اسلامی حضور داشت. تهرانی زندگی ساده و بی پیرایه ای داشت و متهم بود که در مواضع خود بسیار تند و تاحدی نامتعادل است. در سال های ۱۳۴۹ و ۱۳۵۷ در ایرانشهر و سیرجان در تبعید بود. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ریاست دادگاه انقلاب مشهد، و مدتی هم ریاست دادگاه انقلاب اهواز، به شیخ علی تهرانی سپرده شد، و به محاکمۀ عوامل رژیم پهلوی پرداخت. در ۱۳۵۸ به مجلس خبرگان راه یافت. وی تحت تأثیر مکتب های انحرافی قرار گرفت و با الهام از اندیشه های اقتصادی سوسیالیستی، آثاری در اقتصاد اسلامی نوشت. تهرانی از اواخر ۱۳۵۸ به هواداری از جریان های مخالف انقلاب کشیده شد و به مجاهدین خلق و بنی صدر پیوست و به ضدیت با امام و نیروهای مکتبی پرداخت. در ۱۳۶۴ به دنبال فرار بنی صدر از ایران و استقرار مجاهدین در عراق، مخفیانه به آن کشور منتقل و تحت حمایت رژیم عراق قرار گرفت و در آن جا به تبلیغ علیه جمهوری اسلامی ایران پرداخت. رژیم عراق، سال ها پس از پایان جنگ، او را در مرز جمهوری اسلامی ایران رها کرد. نیروهای جمهوری اسلامی ایران او را بازداشت و به تهران منتقل کردند. ازجمله آثار اوست: اخلاق اسلامی؛ اقتصاد اسلامی؛ فلسفۀ شناخت؛ و روابط اجتماعی و اقتصادی در اسلام.

پیشنهاد کاربران

بپرس