تهرانی حیدر

[ویکی نور] حیدرعلی تهرانی (عابد نهاوندی) (1291ش-1376 تهران)، متخلص به معجزه، زاهد، و شاعر دوران معاصر.
او فرزند ارشد حکیم حاج مرشد چلویی در سال 1291ش در تهران به دنیا آمد. در آغاز جوانى در راه سیر و سلوک عرفانى گام نهاد و در وادى تصوف وارد گردید. وى از هشتاد سال عمرش شصت سال را در تصوف سپرى کرد و چون ذوق و قریحه شاعرى داشت با زبان شعر، افکار و اندیشه ‏هاى عرفانى خود را بیان مى ‏نمود.
وی خود در مقدمه‎اش بر کتاب منظوم نهج‎البلاغه می‎نویسد: «بنده امیدوار یکی از دلدادگان علی(ع) و بیاناتش هستم که به مقدار درک خود در حق آن حضرت معرفت پیدا نمودم و تا خود را شناخته‎ام مهر و عشقی از ائمه اطهار(ع) همواره در خود احساس کرده گاه‎وبیگاه به سرودن اشعار مشغول بوده‎ام و چند جلد کتاب در این زمینه به طبع رساندم اکنون در آستانه هشتادسالگی با جسم و چشمی ضعیف بخش‎هایی از کتاب نهج‎البلاغه حضرت علی(ع) که شامل 64 خطبه و 140 کلمه قصار است را با کمال سادگی منظوم ساختم به امید آنکه هم خود از آن بهره‎مند شوم و هم خدمتی به اهل ذوق و دوستان آن امام همام کرده باشم» .
او در اسفندماه 1376 در تهران دار فانی را وداع گفته است،
وی دارای متجاوز از 40 اثر در عرفان و علوم و معارف الهی به‎صورت نظم و نثر است که اغلب آن‎ها به چاپ رسیده است. از آثار او کتاب‎های باب الولایه، قدرت‎نمایی علی(ع)، معجزه حافظ، گلچین سعدی، شرح مخمس، حدیقه العرفان، نظم نهج‎البلاغه، لمعات عشق (در مدح و منقبت حضرت معصومه سلام‎الله‎علیها) و آثار دیگری است که منتشر و در اختیار علاقه‎مندان قرار گرفته است.
http://www.ghadeer.org/Book/336/50902