تهران انار ندارد فیلم مستند موزیکال بلند ایرانی اثر مسعود بخشی است، این فیلم از تاریخ ۳ تیر ۱۳۸۸ در ایران به روی پرده سینماها رفت. تهران انار ندارد با دوربین ۳۵ میلیمتری فیلمبرداری شده و با لحنی انتقادی، تحلیلی و طنزآلود به روایت حال و گذشته شهر تهران می پردازد، از این رو بخش هایی از فیلم را تصاویر آرشیوی تشکیل داده اند. البته به نظر می رسد فیلمساز برای استفاده از تصاویر آرشیوی به دلیل محدودیت های اخلاقی یا حساسیت های سیاسی آزادی عمل کافی نداشته است.
... [مشاهده متن کامل]
تهران انار ندارد از زمان ساخت در سال ۱۳۸۵ تا زمان اکران به وسیلهٔ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در محاق توقیف بود و بالاخره در سوم تیر ۱۳۸۸ اکران عمومی خود را ابتدا در ۳ سینما آغاز کرد و سپس ۲ سینمای دیگر به این مجموعه افزوده شد و تا ۱۹ تیر ۱۳۸۸ به فروشی معادل ۱۶ میلیون و ۷۳۰ هزار تومان دست یافت.
این فیلم علاوه بر کسب مهم ترین جوایز سینمای مستند ایران، کاندید دریافت جایزهٔ بهترین مستند سال از مرکز مستقل فیلم نیویورک بوده و در مهم ترین جشنواره های مستند آمریکای شمالی از جمله هات داکز ( کانادا ) و فول فریم ( آمریکا ) به نمایش درآمده است. تهران انار ندارد از ماه سپتامبر ۲۰۰۹ در کانادا و لهستان نیز روی پرده سینماها خواهد رفت. همچنین این فیلم توسط کمپانی پخش کننده اش در آمریکای شمالی، به عنوان نخستین فیلم مستند سینمای ایران به هشتاد و دومین مراسم آکادمی هنرها و علوم سینمایی اسکار معرفی می شود.
طرح اولیه فیلم در سال های ۷۹–۱۳۷۸ خورشیدی نوشته می شود، طرحی ساده دربارهٔ چند میدان مرکزی شهر که آهسته، آهسته رشد می کند، بعد از آن تیم تحقیق فیلم به مدت یکسال ( ۸۱–۱۳۸۰ ) کار تحقیقاتی انجام می دهد، در نتیجه ساختار نهایی فیلم طی ۷ سال و در طول مراحل تولید و در اتاق تدوین شکل نهایی خود را می گیرد.
مسعود بخشی کارگردان تهران انار ندارد، عنوان می کند که از آغاز بنا را بر ساخت فیلمی صریح، مستقیم، زنده، انرژیک و متفاوت از فضای جاری سینمای هنری و غیرتجاری ایران گذاشته بود. کارگردان تأکید می کند که مخاطبان اصلی فیلم اش نه مخاطبان خاص و جشنواره های داخلی و خارجی بلکه شهروندان شهر تهران هستند تا این ساکنان شهر بتوانند با دیدن این فیلم به شهر خودشان و مشکلاتش از بیرون نگاه کنند.
... [مشاهده متن کامل]
تهران انار ندارد از زمان ساخت در سال ۱۳۸۵ تا زمان اکران به وسیلهٔ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در محاق توقیف بود و بالاخره در سوم تیر ۱۳۸۸ اکران عمومی خود را ابتدا در ۳ سینما آغاز کرد و سپس ۲ سینمای دیگر به این مجموعه افزوده شد و تا ۱۹ تیر ۱۳۸۸ به فروشی معادل ۱۶ میلیون و ۷۳۰ هزار تومان دست یافت.
این فیلم علاوه بر کسب مهم ترین جوایز سینمای مستند ایران، کاندید دریافت جایزهٔ بهترین مستند سال از مرکز مستقل فیلم نیویورک بوده و در مهم ترین جشنواره های مستند آمریکای شمالی از جمله هات داکز ( کانادا ) و فول فریم ( آمریکا ) به نمایش درآمده است. تهران انار ندارد از ماه سپتامبر ۲۰۰۹ در کانادا و لهستان نیز روی پرده سینماها خواهد رفت. همچنین این فیلم توسط کمپانی پخش کننده اش در آمریکای شمالی، به عنوان نخستین فیلم مستند سینمای ایران به هشتاد و دومین مراسم آکادمی هنرها و علوم سینمایی اسکار معرفی می شود.
طرح اولیه فیلم در سال های ۷۹–۱۳۷۸ خورشیدی نوشته می شود، طرحی ساده دربارهٔ چند میدان مرکزی شهر که آهسته، آهسته رشد می کند، بعد از آن تیم تحقیق فیلم به مدت یکسال ( ۸۱–۱۳۸۰ ) کار تحقیقاتی انجام می دهد، در نتیجه ساختار نهایی فیلم طی ۷ سال و در طول مراحل تولید و در اتاق تدوین شکل نهایی خود را می گیرد.
مسعود بخشی کارگردان تهران انار ندارد، عنوان می کند که از آغاز بنا را بر ساخت فیلمی صریح، مستقیم، زنده، انرژیک و متفاوت از فضای جاری سینمای هنری و غیرتجاری ایران گذاشته بود. کارگردان تأکید می کند که مخاطبان اصلی فیلم اش نه مخاطبان خاص و جشنواره های داخلی و خارجی بلکه شهروندان شهر تهران هستند تا این ساکنان شهر بتوانند با دیدن این فیلم به شهر خودشان و مشکلاتش از بیرون نگاه کنند.
